Disa fotografi kapin bukurinë. Të tjera kapin historinë. Pak fotografi i mbërthejnë të dyja njëherësh. Kjo është një nga ato.
Një divan i butë, një sfond me palma që prekin një qiell të kadifenjtë. Dhe atje, në qetësinë e një mbrëmjeje të harruar është ulur një grua e re që rrëzëllit. Pranë saj, një burrë, jeta e të cilit është gdhendur në shkëmbin e historisë së një kombi, duke buzëqeshur me lehtësinë e dikujt që ka parë luftë, pushtet, dashuri – dhe ka jetuar për ta treguar atë.
Ishte fillimi i viteve ’90. Ajo ishte në të njëzetat. Ai ishte një luan në dimrin e vet – por akoma i fuqishëm. Ajo ishte Bianca Onoh, megjithëse njerëzit kishin filluar tashmë të pëshpëritnin emrin që së shpejti do ta zëvendësonte atë: Bianca Ojukwu.
Vetëm 2-3 vjet para kësaj fotografie, Bianca Onoh ishte emri në çdo buzë në Nigeri. Në vitin 1988, ajo u kurorëzua Vajza Më e Bukur në Nigeri (MBGN), një kurorë që e mbante me lehtësi mahnitëse.
Me një buzëqeshje që ndriçoi kombin dhe një hir që i heshtte kritikët, ajo pushtoi botën e konkurseve të bukurisë – duke fituar Miss Afrika dhe Miss Intercontinental. Por as dritat e skenës nuk mundën të zbulonin kthesën që fati i kishte rezervuar.
Në vitin 1989, dolën thashetheme – pëshpëritje, pastaj tituj mediash. Një romancë midis mbretëreshës së re dhe një prej figurave më enigmatike të Nigerisë: Chukwuemeka Odumegwu Ojukwu, ish-liderit të Biafrës që dikur guxoi të krijonte një komb të ri nga kontinenti.
Ajo ishte 21 vjeç. Ai ishte 56 vjeç. Lajmi tronditi Nigerinë – një vend ku tradita peshon rëndë dhe mosha është si simbol ashtu edhe kufi.
Silverbird Productions, organizatorët e konkursit të bukurisë u tërbuan. Mbretëreshave të sapokurorëzuara u ndaloheshin romancat e këtij lloji. Por Bianca, e detyruar jo nga rregullat, por nga zemra e saj, hoqi dorë në heshtje nga titulli i saj pa e konfirmuar ose mohuar kurrë marrëdhënien. Regina Askia, nënkampionia e parë, mori kurorën.
Por Bianca vazhdoi të ishte në qendër të vëmendjes. Pas titujve në media, shpërtheu stuhia. Babai i Biancës, C.C. Onoh – ish-Guvernator i Shtetit Anambra, titan politik dhe aleat i dikurshëm i Ojukwu-së – u zemërua keq. Kjo lidhje në sytë e tij, nuk ishte dashuri; ishte tradhti.
Megjithatë, dashuria është një gjë kokëfortë. Bianca u tërhoq nga sytë e publikut dhe u përqendrua në përfundimin e diplomës së saj në drejtësi në Universitetin e Nigerisë, Nsukka – duke ecur përpara me një vendosmëri të qetë. Kjo fotografi kap atë kapitull: qetësinë përpara se bota t’i shihte ata të rishkruanin historinë e tyre.
Në vitin 1994, ata e tronditën përsëri kombin. Më 12 nëntor u martuan në një ceremoni katolike romake – një betim i shenjtë i shkëmbyer pa miratimin e familjes së saj. Pa verë. Pa rite vendase. Vetëm dy njerëz, që zgjedhin njëri-tjetrin.
Megjithatë, koha zbut edhe zemrat më të forta. Vite më vonë, C.C. Onoh u dorëzua – por me një çmim nusërie që tingëllonte si folklor: 100 monedha bakri të para pavarësisë. Një relike nga një Nigeri që dikur ishte.
Në vitin 2001, dasma u ribë dhe ritet tradicionale u festuan më në fund. Çifti kishte ndërtuar tashmë një jetë, tre fëmijë, të qeshura, beteja të qeta dhe stuhi publike.
Jo një përrallë. Një martesë e vërtetë. Ata qëndruan bashkë deri më 26 nëntor 2011, kur një udhëtim i Ojukwu përfundoi në një spital në Londër. Luani rebel, ish-burrështetasi që dikur guxoi, u nda nga jeta në moshën 78 vjeç.
Megjithatë, kjo foto mbijetoi. Jo për shkak të polemikave. Jo për shkak të skandalit. Por sepse kap diçka më të rrallë: një dashuri që i mbijetoi gjyqit publik, një bukuri që e dinte se kurorat zbeheshin, por historia mbetet.
Bianca do të mbante më pas shumë tituj – grua, nënë, diplomate, ambasadore në Spanjë. Por atë mbrëmje të qetë, nën heshtjen e palmave dhe gumëzhitjen e historisë, ajo ishte thjesht një grua e re e dashuruar.
Dhe ai, një burrë që kishte jetuar një mijë jetë, më në fund i qetë pranë jetës së vetme që zgjodhi për kapitullin e tij të fundit.
Historia i kujton luftëtarët. Ajo i kujton mbretëreshat. Por rrallë i bashkon në këtë mënyrë.
Botuar në DITA, përshtatur nga shtypi afrikan
