Ky shkrim i botuar në gazetën DITA në dhjetorin e 2012 hedh dritë mbi një nga aktivitetet më të rënda të qeverive shqiptare të viteve pas ’90: Trafikimin e armëve.
Armë, të cilat bliheshin me justifikimin e “modernizimit të ushtrisë”, rishiteshin më pas me anë të një skeme që ka patur pasoja shumë të rënda.
Një pjesë e kësaj skeme shpërtheu bashkë me Gërdecin e përgjakshëm, por punët kanë arritur deri aty sa armë të blera nga Shqipëria e të trafikuara më pas jashtë saj, janë shfaqur edhe në vrasjen e ambasadorit amerikan Stevens.
Në një rast, Shqipëria i ka kërkuar Iranit… avionë pa pilotë!
Më poshtë, pjesë nga investigimi i publikuar në 2012 nga DITA:
Një nga justifikimet tipike të Ministrit të Mbrojtjes Imami për akuzat për kontrabandë armësh ose korrupsion në shitblerje armatimesh ishte që “po pastron depot nga plehrat e komunizmit”.
Por nga dokumentacioni që disponojmë rezulton se Ministria e Mbrojtjes nuk shet vetëm “plehrat” e Enverit. Ajo ka blerë armatime me justifikimin e “modernizimit të forcave të armatosura”, por këto armatime janë rishitur më pas.
Nga faksimilet e dokumentave dëshmohet se në vjeshtën e vitit 2005 u kërkua me ngut në Kinë, Kore të Veriut dhe Iran të bliheshin armatime, disa prej të cilave, në sasi tepër të mëdha. Shumica e këtyre armatimeve ose nuk ishin të nevojshme për ushtrinë shqiptare (sepse ishin patenta të vjetra nga 30 deri në 50 vjeçare) ose bliheshin në sasi të stërmëdha pikërisht në kohën, që efektivat e ushtrisë shqiptare po shkurtoheshin në vijimësi.
Në prillin e 2006, përshembull u kërkua me këmbëngulje të bliheshin raketa kundër ajrore tip MANPAD Iglla. Blerja krijoi problem me aleatin tonë strategjik SHBA-të, pasi tre ambasadorë të ndryshëm amerikanë kishin insistuar pranë ministrave shqiptarë të mbrojtes, që pikërisht raketat kineze tip MANPAD model QW-1 duhet të hiqeshin nga arsenali shqiptar.
Për një qeveri të djathtë të një vendi, që asokohe kërkonte vazhdimisht për t’u pranuar në NATO, tingëllonte absurde kërkesa për të blerë raketa Iglla 16 dhe 18 në Kinë, Kore të Veriut dhe në Iran (varianti Misagh 1).
Rasti i Iranit
Rasti i Iranit siç shihet nga dokumentat i afrohet kufijve të fantashkencës. Në kohën, kur rekrutët shqiptarë në Bunavi për mungesë këpucësh stërviteshin me pantofla, Shqipëria kërkoi të blinte nga Irani avionë pa pilotë. Për çfarë na hynin në punë neve avionët pa pilotë, kur po hiqnim nga arsenali edhe mortajat 120 mm? Shpjegimi i vetëm është: Për t’u trafikuar.
U blenë raketa kundërajrore, të cilat u rishitën në kundërshtim me angazhimin zyrtar të Ministrisë shqiptare të Mbrojtjes (shiko EUC-në përkatëse). Kjo rishitje normalisht e ndërlikoi edhe më shumë problemin
Tipike e dyshimtë ishte porosia për një qind mijë automatikë AKM (patentë e vitit 1959) shumë të ngjashëm me qindra mijë automatikë model 56 (AK 47) që ne i kishim, pra ishin pjesë e “plehrave të Enverit”, të cilat me shumë vështirësi po i hiqkan qafe ministrat shqiptarë të mbrojtjes. Përse duheshin kur i kishim?
Fatkeqësisht eksportimi i disa prej këtyre artikujve, provon se së paku një pjesë e artikujve të porositur janë blerë me qëllimin për t’u rishitur me fitim. Ku ka përfunduar ky fitim është temë e gjerë, por ajo që binte në sy në këto tranzitime ishte prezenca e vazhdueshme e disa sekserëve serbë që shfaqeshin si në shitblerjet e armatimeve nga Ministria shqiptare e Mbrojtjes ashtu edhe në ato që kryheshin nga firma private të lincesuara për këtë veprimtari.
Në rastin e një mijë automatikëve Kallashnikov me granatahedhës kalibër 40 mm të inkorporuar në tytë, transaksionit i doli tymi në Kongo. Një tjetër rieksport shfaqet sipas dokumentave drejt Uagadugut të Burkina Fasos.
300 predhat e Burkina Fasos
Përsa i përket eksportimit të predhave për antitank RPG 7 (ose kloni kinez mod. 63) kalibër 40 mm implikimet mund të jenë jashtëzakonisht problematike.
Në 1 gusht 2007 firma HDLI Trading LTD kërkon të blejë nga Shqipëria predha për bazukë-antitank RPG 7 (mod. 63). Përgjigja shqiptare është se disponohen 2 000 copë predha për bazukë RPG 7.
Kjo lloj predhe bazuke quhet ndryshe tandem dmth. me plasje të dyfishtë. Është prodhuar në vitet 80-të dhe ka aftësi shpuese shumë më të mira se simotrat e saj më të vjetra. Ajo është projektuar specifikisht për të depërtuar blindin reaktiv. Të tilla predha gjithsejt 300 copë rezultojnë të jenë eksportuar zyrtarisht në Burkina Fasso në periudhën prill-tetor 2011. (shiko faksimilen e dokumentit).
Armë që u shfaqën në vrasjen e Ambasadorit Stevens
Eksportimi i kësaj ngarkese të përbërë nga predha bazuke, 300 copë, mortaja, predha mortajash, municion armë këmbësorie e mitroloz kundërajror u bë me rrugë ajrore teorikisht drejt aeroportit të Katcharit të Burkina Fasos, në kufi me shtetin e Nigerit. Asnjë nga fqinjët e Burkina Fasos nuk ka mjete të blinduara të pajisura me blind reaktiv, kështu që duket i pakuptimtë një import i tillë.
Por gjëagjëza u bë më e kuptueshme, kur në Mali në qytetin e sapo pushtuar të Timbuktusë militantët e organizatës terroriste “Ansar Dine” u panë në video me bazukë RPG 7 në duar.
Gjatë sulmit kundër konsullatës amerikane në Bengazi të Libisë dhe kundër kompleksit të ndërtesave të menaxhuara nga CIA, u filmuan njerëz të paisur me bazuka RPG 7 me municion tip PG-7 VR. Elementë të brigadës ekstremiste “Ansar al Sharia” ishin të armatosur me të tillë armatim, madje edhe ndonjë element i brigadave “Mburoja e Libisë” dyshohet të ketë marrë pjesë në sulm dhe të ketë qenë i armatosur me municion të tillë.
Fatkeqësisht për shkak të dobësisë së qeverisë qëndrore libiane amerikanët e kanë të vështirë marrjen në pyetje të dëshmitarëve për të mësuar më shumë, nga erdhën këto armatime të përdorura në sulmin terrorist ku humbi jetën Ambasadori Stivens.
Normalisht kërkon një investigim më të hollësishëm në terren për të provuar përtej çdo dyshimi të arsyeshëm përdorimin e predhave antitank (bazuke) shqiptare nga militantët ekstremistë të brigadës “Ansar Al Sharija”. Të tilla municione u panë edhe në Libi gjatë rënies së Ghedafit.
Po kërkohen rrugë të reja
Tani që po na mbarohen “plehrat e Enver Hoxhës”, po kërkohen rrugë të reja për të bërë para duke u maskuar pas qëllimeve të mira siç është importimi i armatimeve “për modernizimin e ushtrisë shqiptare”. Në fakt, po trafikohen me qëllim fitimi.
Në një botë globale, ku krimi, terrorizmi dhe tahmaja për para e zyrtarëve shtetërorë përzihen bashkë, nuk është çudi që trafikut të Tiranës t’i dalë tymi në Burkina Faso, në Timbuktu apo në Bengazi.
—
Botuar në DITA bashkë me faksimilet përkatëse në 13 dhjetor 2012. Ribotohet me shkurtime