Nga Luigj TEMALI
Njerëz zgjohuni…! Një “Meteor Nuklear”, i paparë, është “nisur” ta godasë planetin…! Është i fshehtë, dinak, tinëzar, jashtëzakonisht shkatërrues dhe mizor, vepër e “Djallit”, sundimtarit të flakëve përvëluese të Ferrit! Shtëpia e jonë e përbashkët në prag të…!!!
Për fat të keq, ky fenomen, që i ngjan një vullkani në shpërthim, ekziston! Bota prej dekadash ndodhet jashtë kontrollit! Retë nukleare po mbulojnë planetin…!
Testi i gjashtë bërthamor i bombës me Hidrogjen H, i Koresë së Veriut, me urdhër të udhëheqësit supreme, Kim Jong-Un, u krye me sukses. Forca e saj shkatërruese llogaritet 1000 herë më e fuqishme se dy bombat atomike amerikane të hedhura mbi qytetet Japoneze, Hiroshima e Nagasaki, në ditët e fundit të Luftës së Dytë Botërore, të cilat iu moren jetën mizorisht qindra e mijëra njerëzve të pafajshëm.
Ish-Presidenti Trump ka paralajmëruar se: ”Një sulm i mundshëm ushtarak nuk mund të përjashtohet… Më parë masat diplomatike dhe sanksionet ekonomike të Këshillit të Sigurimit të O.K.B për izolimin e plotë të Koresë së Veriut…!”
Por ajo është e armatosur me bombën me hidrogjen, e cila mund të shuajë një qytet të tërë, fjala vjen të një superfuqie, prej disa miliona banorësh…! Kundërpërgjigja, një sulm frontal i përmasave të pa parashikuara ….! Pasojat….Një popull, një komb e një shtet i shkatrruar …! Jo vetëm kaq…! Ekstremet nuk njohin kufi…!
Ndodhemi si para një “tërmeti të frikshëm”, ku dita agon e qetë, e bukur, plot Diell e shkelqim. Udhëtojmë pa ditur se ku shkojmë?! Një urdhër i gatuar dhe i pjekur me urretje, tërbim, sharje e zemërim mund të shkaktojë një zjarr të përmasave globale…!
Nëse më lejohet, e konsideroj të nevojshme të kujtoj në retrospektive, një “fragment” të artikullit tim: “Të fshehtat e padukshme të Apokalipsit”, botuar në gazetën Telegraf të datës 29 Shkurt 2012:
“Pas Luftës së Ftohtë, u duk sikur shpëtuam nga katastrofa e një konfrontimi bërthamor. Por, sipas “Reuters”, Presidenti amerikan Barak Obama u tha delegacioneve të 47 vendeve në Samitin Bërthamor në Uashington se, “është koha për veprime të përqendruara globale për të frenuar humbjen e materialeve nukleare…”
Sot Lufta e Rusisë në Ukrainë, kontradiktat në mes NATO-s e Rusisë, në mes SHBA e Rusisë dhe Kinës e SHBA, për zona influence; përpjekjet e vendeve të vogla, si Suedia e Finlanda për tu bërë pjesë e NAT0-s; përpjekjet e Ukrainës për të qenë pjesë e NAT0-s dhe e Bashkimit Evropian, mund të nxitë Rusinë drejt një çmendurie, fillimin e një lufte bërthamore, pavarësisht se, dhe vetë do të jetë pjesë e saj.
Zotërinj të nderuar, kujdes sidomos me plagët e vjetra të luftës.…! Shërimi i tyre është i gjatë dhe i vështirë. Bllokada ekonomike nuk është zgjidhja më e mirë. Ajo shton në ekstrem varfërinë, urinë, skamjen, mjerimin, urrejtjen, shuarjen e jetëve deri edhe pa lindur, dhe afron më shpejt përplasjen, luftën. Bomba me Hidrogjen e Koresë së Veriut është një rrezik i madh. Koha nuk prêt! Po disa mijëra bomba atomike e me hidrogjen të superfuqive, anëtarë ose jo të Këshillit të Sigurimit, a nuk janë edhe ato një rrezik i madh, Fatalitet dhe Shpatë e Demokleut mbi kokë të Njerëzimit? Ky armatim kolosal, këto armë të shkatërrimit masiv, mund të zhdukin shumëfish herë jetën e të gjitha gjallesave të planetit tonë.
Amerikë, në zemrën e në shpirtin tënd ndodhet e sotmja dhe e ardhmja e popujve të Botës. Ju jeni shteti më i fuqishëm. Megjithatë kujdes, armët bërthamore nuk njohin supërfuqi…! Ato janë me mijëra herë më të rrezikshme e të pamëshirshme se mjaft sëmundje të pashërueshme, të cilat vrasin me miliona njerëz në vit. Angazhimi i forcave dhe i mjeteve ushtarake, jo kurdoherë jep rezultatet e kërkuara….! Përkundrazi….! Asnjëherë nuk është vonë për bisedime, qoftë edhe midis armiqve të egër, të betuar dhe të çmendur ndaj njëri-tjetrit.
Rreziku më i madh, posedimi i armëve strategjike nga shumë shtete, të cilët, edhe njëri prej tyre, mund ta hedhin njerëzimin nën kthetrat mizore të një zjarri supërgjigand atomik.
Superfuqitë janë të mbrojtura e të siguruara nga armët e tyre bërthamore?!
Paradoksale dhe fatale! Beteja nukleare nuk do të kursejë askënd, as edhe vetë ata!
Po fëmijët, nipërit e stërnipërit e tyre, ku do ti çojnë? Mos vallë në planetin Mars?!
Të gjithë, në një mënyrë apo një tjetër, mos herët, vonë, do të jenë pré e saj.
Fundi, ç’iu duhet jeta disave, në një “oazë”nëntokësore, tej mase të vogël, në mes të një shkretëtire të pafund të djegur shkrumb e hi, kur të gjithë të tjerët, qindra miliona njerëz, të jenë larguar mizorisht nga kjo botë?!
O Zot ruaje jetën mbi Tokë.
Në gjithë Universin s’ka vend më të mirë se kjo Botë!
