Bëri bujë dokumentari i RAI 3, ku në epiqendër u theksuan udhëtimet e Olsi Ramës dhe lidhjet e Ëngjëll Agaçit me Artur Shehun. Por një detaj rezulton se është kaluar si me finte. Detaji quhet Françesko Mandoi. Mandoi ka qenë drejtues i lartë i Prokurorisë së Leçes dhe më pas i strukturës antimafia në Itali, (kreu i saj). Mandoi tha se ishte rekrutar si këshilltar nga Rama, por askush nuk ja dëgjoi fjalën nga viti 2013 e më tej.
Por ama Mandoi nuk tha se si kishte shkuar deri tek paradhoma e Ramës. Françesko Mandoi ka patur një kontakt të fortë në Tiranë, mik edhe bashkëpuntor shumë të afërt, mik pune por edhe udhëtimesh edhe aventurash. Ai ka qënë shumë i lidhur me Besnik Imerajn, ish anëtar i Gjykatës së Lartë dhe Kushtetuese. I vetmi gjyqtar i Kushtetueses i dorëhequr dhe jo i shkarkuar dhe që nuk votoi Reformën në Drejtësi, dhe ndryshimet Kushtetuese.
Besnik Imeraj ka një taraf të fortë në Tiranë. Është profetik mesazhi që ai i dha Ilir Metës President në një darkë pune, duke iu drejtuar: “Ju mund ta votoni këtë reformë, por do mbetemi pa shokë”. Në të tillë mendësi ka qenë asokohe dhe Françesko Mandoi. Por ky i fundit nuk kishte hallin e shokëve, por e kishte hallin disi më intelektual.
Françesko Mandoi në vitin 2004 solli ligjin antimafia në Tiranë. Ky ligj nuk u përshtat por u kopjua ‘mot a mot’ dhe për këtë ligj punuan vetëm përkthyesit dhe jo juristët. Ndonëse konteksti italian ndryshonte katërcipërisht me kontekstin shqiptar sa i takon malavitës së asaj kohe, kjo i dha italianëve takat të pakufijshëm që arrinte deri në kryerjen e hetimeve operative brenda territorit të Shqipërisë.
Praktikisht Mandoi, do kishte akses në kupolën hetimore kundër krimit të organizuar dhe një fushëveprimi të çmuar për të ndikuar se kush do mbetej në lojë dhe kush do rrasej në burg. Por amerikanët i prishën këto plane dhe nisën reformën tërësore në drejtësi Ky ishte momenti kur Mandoi kuptoi se nuk i duhej as dreqit.
Pra deklarata në emisionin e RAI të Françesko Mandoi se ishte Edi Rama dhe përfaqësuesit e krimit pranë tij ata që e nxorën jashtë loje, janë justifikime banale. Sepse nuk u nxor Mandoi jashtë loje, por ndryshoi gjithë loja. Mandoi ishte “i pafederuar” për amerikanët. Sepse ai nuk është aspak një prokuror i lartë italian që ëndërronte të vendoste drejtësinë nga kjo anë e Otrantos. Ai është thjesht një arkitekt i dëshpëruar, projektin e të cilit në Tiranë ja hodhën në erë amerikanët. Për pasojë në këtë moshë të pensionit, ai ka plotësisht të drejtë të ndihet i hidhëruar sepse ëndërroi një pension me pushtet, por përfundoi “dëshmitar” te RAI 3.