Nga Aristotel Mici
Botuar në DITA
Gjon Muzaka, i biri i despotit të principatës së Muzakajve, Gjin Muzaka, në vitin 1510 ka lënë me gjalljen e vet një gjenealogji të fisit të tij princëror. Vepra është e llojit të veçantë dhe e shkruar Italisht në kushtet e emigracionit.
Kur Gjon Muzaka shkroi këtë “Memorie” ishte koha që po flitej për organizimin e një kryqëzate antiturke. Autori i saj ka pasur për qellim kryesor t`u tregonte bijve të tij kufijtë e pricipatës, që, po të ktheheshin rishtas në trojet e tyre pas ikjes së turqve, të dinin se ku i kushin trevat e krahinat, të cilat u përkisnin si trashëgim.
Në të njëjtën kohë ai deshte t’u bënte të ditur trashëgimtarëve të tij dhe se me cilat familje të asaj kohe kishte pasur të bënte principata e tyre. Disa nga dyert e fiseve të mëdha, ku ata Muzakajt, kishin pasur lidhje krushqije, farë e fisnije dhe përzierje gjaku , kishin mbetur pa trashëgimtarë, kështu që tokat dhe pronat e tyre duhej t’u jepeshin bijve të tij.
“Memoria” e Gjon Muzakës u zbulua për herë të parë nga historiani gjerman Karl Hopfi në biblotekën Brankacine të Napolit në vitin 1863. Mbas 10 vjetësh ai e botoi të plotë në vitin 1873 në librin “Kronikat Greko-Romane [Chroniques Greco-Romane, – Berlin 1873”]
Kjo biografi fisnore e Gjon Muzakës ka një vlerë të jashtëzakonshme për të ndriçuar sa më mirë kohën e lavdishme të Skënderbeut. Dëshmitë historike të kësaj biografie janë realiste dhe të besueshme.
Së pari sepse autori i kësaj gjenealogjije fisnore ka qenë bashkëkohës i Skënderbeut. Tok me të atin, Gjin Muzakën e më vonë, pas vdekjes së të atit, ai ka drejtuar principatën e Muzakajve deri sa iku në mërgim pas vitit 1479.
Së dyti, ai ishte në rrethin farë e fisnor e miqësor të Skënderbeut. Andronika Kastrioti, e shoqja e Skënderbeut, ishte kushurira e parë e tij, nënën e saj, Maria Muzakën, ai e ka motrën e babait.
Së treti, Gjon Muzaka për vetë natyrën e shkrimit të tij nuk është idalizues e as panegjerist.
Zbulimi i kësaj memorie që dokumenton gjenealogjinë e fisit të Muzakajve, po që hedh dritë edhe mbi disa princpata e krahina të Shqipërisë të kohës para pushtimit otoman, por edhe gjatë invazionit turk-otoman, tërhoqi vemëndjen e studiuesve të kohës.
Pas Karl Hopfit këtë libër do ta analizojë dijetari J.G.Hahni në librin e tij “Udhëtim në viset e Drinit e të Vardarit”. Ky dokument shkrimor ka vlerë të veçantë për gjykimin realist të kohës heroike të kryetrimit shqiptar, Gjergj Kastrioti-Skënderbeu.
Duke komentuar veprat, që e trajtojnë atë epokë të madhërishme, Fan Noli i radhit ato kështu:”Burimet letrare kryesore të historisë së Skënderbeut janë dy biografitë e tij të gjata prej Antivarasit dhe prej Barletit. Këto plotësohen nga dy biografi të shkurtëra prej Dhimitër Frangut e Gjon Muzhaqit” [F. Noli vepra 4 – f 597]
Dhe kur flet konkretisht për veprën e Gjon Muzakës, Fan Noli arsyeton se “……biografia e tij ka më tëpër vlerë se të tjerat, të cilat janë shkruar prej panegjeristësh” (Fan Noli -vepra 4 –faqia 599-viti 1989, Tiranë).
Tani këtë “Memorie” të Gjon Muzakës e kemi të përkthyer nga italishtja në shqip prej Dhori Qiriazit, i cili deri vonë qe i njohur kryesisht si poet lirik. Po me përkthimin e “Memories” së Gjon Muzakës, për surprizën e historianëve, ai u shfaq edhe si një studiues skrupuloz e analist këmbëngulës i një vepre historike. Përveç përkthimit korrekt e me një gjuhë të përshtatur aq mirë pas origjinalit, Dhori Qiriazi ka meritën edhe për komentet e sqarimet e domosdoshme për ndriçimin e çështjeve historike në momente të ndryshme.
Me gjykim realist dhe me kompetencë, me aq sa lejojnë kufijtë e një parathënieje, Dhori Qiriazi analizon dhe interpretimet e nxituara të Hopfit dhe Hahnit lidhur me Memorien e Gjon Muzakës, sidomos kur ata në mënyrë të pabazuar kanë identifikuar mbiemrat fisnor me etninë. Autori i parathënies fton linguistët që ta studjojnë këtë vepër edhe për anën gjuhësore, veçanërst për toponomastikën dhe dukuritë fonetike të tingujve të shqipes.
Duket qartë që informacioni kryesor që merr lexuesi nga kjo vepër është ai që ka të bëjë me kufijtë e principatës së Muzakajve, të cilat fillonin nga Myzeqeja ,Vlora, Kanina e Rexhina dhe mbaronin në Kostur, Ohër e Prespë. Po pretendimet për pronësitë e familjes e të fisit të tij Gjon Muzaka i sheh përtej kufijëve të principatës së vetë.
Ai gjykon ashtu duke u mbështetur edhe në prikat e lidhjeve midis krushqive për rastet, kur trashëgimtarët ishin vrarë a po zhdukur gjatë luftërave ose nga shuarja e vazhdimësisë së ndonjë trungu fisnor. Kështu është përshembull, kur ai do të futë brenda pronave të veta edhe Gjirokastrën e kështjellën e saj.
“Zonjë Kirana, gjyshja ime, qe e bija e Zot Gjon Zenevisit , Zot i Gjirokastrës dhe i vendit të lartpërmendur…kështu që na takon neve kjo tokë….të cilën Zonja Kirana , gjyshja ime , e pati prikë.(Memoria- f.38 ).
Po në këtë mënyrë arsyeton Gjon Muzaka edhe për zonat e Ohrit, Kaninën edhe Vlorën:
“Dhe për më tepër ka një vend tjetër që i thonë qyteti i Ohrit… Ky vend ishte i Zot Gropës, që pati për grua Zonjën Kirana, të bijën e dytë të Zot Andrea Muzakës dhe me që nuk la trashëgimtarë, na takon neve… Dhe ta dini, bijtë e mi, siç kam thënë edhe më sipër, që mbreti Balsha ka pasur për grua Zonjën Komitë Muzaka, të bijën e vogël të Zot Andrea Muzakës, Despotit, nga të cilët u lind një vajzë, Rexhina, dhe kjo që e martuar me Markon, mbretin e Serbisë, së cilës Gjon Muzaka, vëllai i të përmendurës Komita, ia dha prikë të përmendurës Rexhinë Vlorën dhe Kaninën.. Mirëpo më vonë kjo vdes pa lënë trashëgimtar, bile nuk la trashëgimtar as e ëma, Komita, me mbret Balshën. Dhe tani, me që s`ka asnjë trashëgimtar prej tyre, shteti i përmendur i kthehet dhuruesit, kështu që ju takon juve dhe në këtë mënyrë kalon sipas së drejtës në domenet e shtëpisë së Muzakajve” – ( f.39).
Duke këshilluar të bijtë dhe nipërit e tij lidhur me trevat e kufijtë e mundshëm të principatës, Gjon Muzaka nuk harron të nënvizojë edhe ndonjë qendër me rëndësi të veçant ekonomike, siç ishte një minierë ari me vlera të çmuara për atë kohë në zonën e Tomorricës:
“…Shikoni, bijtë e mi, në vendin tonë të Tomorricës është një fshat me emrin Orkova, që ngrihet në cep të një mali dhe ky fshat, që përmenda ka një lumë, që kalon në anën tjetër dhe, midis fshatit dhe malit kalon një rrymë uji, dhe pranë kësaj rryme uji, karshi malit, është një damar ari, në origjinal (vena d’oro), ta mbani mend mirë se është toka jonë” (f.38).
Duke shkruar për trungun gjenealogjik të familjes së tij princërore e despotale, Gjon Muzaka, në të njëjtën kohë përpiqet të japë edhe gjendjen historike të Arbërisë së atëherëshme si edhe tatëpjetën e Perandorisë Bizantine. Me aq sa e lejonte kujtesa dhe ne rrethanat e mërgimit, ai kërkon të informojë në radhë të parë trashëgimtarët si dhe gjithë lexuesit për shfaqjet e sulmeve të para turke e deri tek betejat e mëdha të më vonëshme, që tronditën Përandorinë Bizantine, e cila po dobësohej edhe si pasojë e ambicjeve karrieriste për pushtet në elitën perandorake.
“Dhe ta dini se si filloi shkatërrimi i Përandorisë së Kostandinopolit që qe edhe i yni, për shkak se qe një mosmarrëveshje midis Paleologut (Johan Paleologu V -1347-54 ) dhe Katakuzenit ( 1341-55 ), gjë që e shtyu Paleologun t`i kërkonte ndihmë Muratit, mbretit të turqve- ( f.19). (Bëhet fjalë për vitin 1354, pra kur në fron ish Orhani dhe jo Murati)…
Ndër kohë ballkanasit, duke parë sulmet e parreshtura e të gjithë-anshme të ushtrisë turke, bën përpjekje të përbashkëta, për të përballuar rrezikun real, që po u kanosej. Kështu në vitin 1389 në Kosovë u bë një përplasje e madhe ndërluftuese, një betejë e përgjakshme midis aleatëve ballkanas dhe ushtrisë turke, që quhet në histori Lufta e Kosovës.
“Lazari, Despoti i Sërbisë dhe mbreti Marko i Bullgarisë, dhe Theodhor Muzaka i familjes sonë, dhe zotër të tjerë të Shqipërisë, u bashkuan dhe shkuan në betejë, ku të krishterët humbën dhe aty u vra i lartpërmënduri Theodhor (Muzaka), që kishte me vete një ushtri të madhe shqiptarësh…
Këtu do të fillonin luftra të vazhdueshme me turqit në Shqipëri. Theodhor Muzaka njihet historikisht kështu si dëshmor i parë i trevave arbërore në epopenë e gjatë të luftrave antiosmane.
Zot Andrea Muzakës, tim gjyshi, iu vërsul me një vrull të tillë Bajaziti dhe i mori një pjesë të Devollit dhe të Myzeqesë, të cilat ia mori prapë..(janë ngjarje të vitit 1394- shënimi ynë)…. Edhe Zot Gjini, im at dhe gjyshi juaj, e zotëroi shtetin atëror që përmendëm, pse edhe kur e humbi Myzeqenë, e mori prapë. (………………………) Zotërit e rinj të Shqipërisë u vranë të gjithë në luftë…
Mbetën gjallë këta zotër: Zot Aranit Komneni, Zot Gojko Balsha, Zotërit Nikollë e Pal Dukagjini, Zot Gjin Muzaka, im at, Zot Andrea Topia, Zot Pjetër Spani ( f.19 )
Në faqen 28 të “Memories” autori tregon për zanafillën e gjenealogjisë së tij. I pari i fisit del Andrea Mollosaku. Nga ai u lind Theodhor Muzaka Kishetësi (nënkupto -Këshetësi, ose Gërshetësi, sepse mbante flokët gërshet). Nga ky zot u lind Andrea Muzaka i dytë, që mundi bullgarët tek Mali i Peristerit dhe që perandori i Bizantit i dha titullin e despotit si dhe stemën me fushën e kuqe dhe me shqiponjën dy krenare në mes.
Pastaj nga ky i lartpërmenduri Andrea Muzaka i dytë, Despot, u lindën tre bij dhe dy bija. Djemt ishin Gjini, Theodhori dhe i treti Stoja. Nga dy bijat, e para e kishte emrin Komita dhe e dyta Kirana. Bija e tij e parë pati për burrë mbret Balshën, i cili mbante në zotërim Shkodrën, Tivarin, Kotorin, Shebenikun…… vajza tjëtër Kirana pati për burrë zotin Gropa, zoti i Ohrit deri në Dibër.
Zot Gjinit të lartpërmëndur do t`i lindin pesë bij. I pari e pati emrin Andrea [Andrea Muzaka i tretë-shenimi ynë]. Ky Zot Andrea i tretë pati dy bijë dhe dy bija. I pari e mori emrin Zot Gjini i dytë dhe i dyti Zot Theodhor Muzaka.
Bija e parë e kishte emrin Maria dhe e dyta Zonja Helena. Ky i quajturi Zot Gjini i dytë pati për grua Zonjën Kirana, e cila ishte mbesë e Zot Pal Sevastokratit dhe prej të lartpërmendurit Zot Gjin kam lindur unë Gjoni. I lartpërmënduri Zot Theodhori i dytë… u vra në luftë me Sulltanin ( në Luftën e Kosovës ) dhe nuk la trashëgimtar… dhe Zonja Maria , motër e tim ati, e cila pati për burrë Zot Arianit Komnenin, që ishtë Zot i Çermënikës, i Mokrës dhe i Shpatit deri në lumin Devoll, që e ndan vendin e tij me të tonin.
E dyta (motër) Zonja Helena, që thamë, që martuar më Zot Filipin që kishte një zotërim të madh në Raguzë. Nga Zonja Maria dhe Zot Arianit Komneni lindën tetë bija. E para u quajt Zonja Andronika… bija e parë pati për burrë Zot Skënderbe Kastriotin. Nga kjo Zonja Andronika dhe Zot Skënderbeu u lind Zot Gjon Kastrioti, që qe Dukë i Shën-Pjetrit në Galatinë dhe ky i quajturi Zot Gjoni pati për grua Zonjën Dukeshë Erina Paleologa, që qe bijë e Zot Lazarit, Despot i Sërbisë dhe prej këtyre u lindën shumë fëmijë, po vetëm dy prej tyre mbetën gjallë; një djalë dhe një vajzë, princ Ferrant Kastrioti që është duk i Shën-Pjetrit dhe vajza e mban emërin Princesha Maria Kastrioti.(f.-32 ).
Në pleqërinë e tij të tellë, drejt vitit 1510, prince Gjon Muzaka vazhdon të meditojë për vendlindjen dhe sikur ëndërron që turqit do të largohen një ditë nga Arbëria. Me këtë shpresë në zemër, mendon t`u bëj të tre djemëve edhe një testament, duke ua ndarë principatën me gjalljen e vet.
Dhe ja se cfarë shkruan Gjon Muzaka në Memorien e tij:
“Unë po jua ndaj principatën ju bijve të mij, Zoti, për mëshirë ua lëntë në dorë. Ty Zot Theodhori, që ke lindur i pari, të lë Beratin dhe të gjithë zotërimet e tij, të gjithë Myzeqenë dhe qytetin e Kaninës dhe zotërimet e saj dhe Skraparin.
Ty Zot Adriani të lë Tomorricën me të gjithë fshatrat, Serkën,Midhenjin dhe Serezin, edhe Dushkarin, Oparin dhe Lavdarin, Marianin dhe Voskopin dhe gjithashtu ç`kuptohen, siç thashë me krahinën e Oparit, dhe të Lavdarit deri në fshatin Marian të lartpërmendur dhe gjithashtu të lë krahinën e Devollit të madh me qytetin e Korcës dhe fshatin Sovian.
Ty Zot Kostandini të lë gjithë krahinën e Devollit të vogël dhe qytetin e Kosturit, ose Kostories me gjithë fshatrat e tyre deri në Nostram që është një qytet i shkatrruar. (f.42)
Koha tregoi se shpresat e Princit Gjon Muzaka, që bijtë e tij të ktheheshin në trojet e tyre në Arbëri, nuk u realizuan. Po sidoqoftë, nga testamenti i tij dhe Memoria në përgjithësi, ne sot arrijmë të kutojmë realisht kufijtë e principatës së Muzakajve si dhe lidhjet , që kishin Muzakët me principatat e tjera dhe sidomos me kryeheroin Gjergj Kastrioti-Skënderbeun.
Pjesë interesante e “Memories” që tërheq vëmendjen e lexuesve dhe sidomos të historianëve , është ajo kur Gjon Muzaka trajton figurën e Gjergj Kastriotit, Skënderbeut. Ai e ngre lart atë si një personalitet të shquar, udhëhëqës dhe komandant të talentuar.
“Ky zotëri i përmendur ishte praktik në luftë dhe i guximshëm dhe u bë komandant dhe të gjithë i bindeshin “. Gjon Muzaka e përshkruan Skenderbeun si një kryeprinjës trim të vendosur që “gjithmonë me virtutet e tij, me guximin dhe mbrojtjen që u bënte zotërve të tjerë, u shkaktoi turqve shumë kërdira e pati shumë fitore, pa marë parasysh edhe humbjet e e zotërve dhe kalorësve tanë”.
“Memoria” e Muzakës na jep një informacion të saktë dhe bindës lidhur me kohëzgjatjen e luftrave dhe betejave te Skëndebeut:
“Lufta midis Sulltanit dhe Zot Skënderbeut vazhdoi e ashpër rreth 24 vjet, dhe mbas vdekjes së tij, vazhdoi me Zotërit e tjerë të Shqipërisë…. Zot Skënderbeu që i mënçur dhe trim, i priur të bënte mirë dhë që një zot i madh ndër të gjithë pararendësit e tij”. (f.49)
Muzaka, mbështetur ne kujtimet e tij, natyrshëm dhe pa emfazë tregon për kthimin e Gjergj Kastriotit ne Krujë:
“…në kohën e Muratit të dytë erdhi Skënderbeu, i biri i Zotit Gjon Kastriotit… Ky ishte dhënë peng prej të atit tek i përmënduri Murat me dy vëllezërit e tij, të gjithë të vëgjël. Dy vdiqën. Ai që quhej Gjergj Kastrioti, kur u bë turk (domethënë kur mori fenë muslimane) që thërritur Skënderbe që do të thotë në gjuhën turke Aleksandër dhe bej do të thotë zotërues.
Ky, duke u rritur, arriti të marrë pozitë dhe ishte i zgjuar dhe trim. Si i vdq i ati, u arratis nga Sulltani , siç thuhet ishte dërguar me Pashanë e Rumelisë kundër hungarezëve. Në këtë fushatë Pashai qe thyer e ushtria turke ishte shkatërruar (3 nëntor 1443 ) dhe i përmënduri Skënderbe u arratis me të tjerët dhe, nga që desh fati, takoi të ishte me Qatipin e Pashait. Skënderbeu e kapi dhe e shtrëngoi t`i bënte një urdhër në emër të Sulltanit për qeveritarin e Krujës që t’ia dorëzonte vendin atij. Pastaj e vrau këtë kancelar që gjithçka të mbetej e fshehtë.
Atëherë Skënderbeu vuri në udhë shqipëtarët e tjerë që ishin me atë, arriti në Arbëri dhe hyri në Krujë, i dha qeveritarit urdhërin dhe qeveritari ia dorëzoi ( qytetin ) atij. Të gjithë Zotërit e Shqipërisë u gëzuan shumë për ngjarjen dhe Skënderbeu që kthyer me një herë i krishter” (f-20)
“Pastaj thirri në një kuvend Zotërit e njohur të Shqipërisë në Lezhë. Kujt i shkoi personalisht ( ta grishte) e kë e thirri me ane të dërguarish, kështu që i quajtur Skënderbe qe bërë udhëheqësi i tyrë në Shqipëri…( po aty ).
Kështu, siç del nga “Memoria “ e Gjon Muzakës po edhe siç dihet nga të gjitha burimet e tjera historike, Skënderbeu më 2 Mars, 1444, thirri Kuvendin e Lezhës, ku u krijua bashkësia e princave shqiptarë me emrin “Lidhja e Lezhës”. Skënderbeu u zgjodh kryetar i kësaj Lidhje dhe kapiten i përgjithshëm i ushtrisë [Capitaneus generalis].
“Dhe ky i përmenduri Skënderbe mori per grua të bijën e zot Arianit Komnenit dhe ky zot dergoi si dorëzanë Zot Gjinin, tim atë, pse ky i përmendur Arianit ishte kunati i tim eti dhe kishte për grua Maria Muzaka, të motrën e tim eti, siç thashë përmes të cilit qe përfunduar martësa. ( Skënderbeu u martua me Andronikën në vitin 1450 – shënimi ynë )
Dhe mori zonjën Andronika Komnennjatën për grua, e cila ishte kushërira ime dhe përdori më pas mbiemrin Skënderbega nga i shoqi…….dhe së fundi ky i lartëpërmënduri zotëri u shkaktoi shumë kërdira turqëve dhe pati shumë fitore [f 21].
Pastaj pasi kalon shpejt harkun kohor të betejave trimërore të Skënderbeut kundër turqëve, autori i Memories arrin në periudhën e fundit të jetës së heroit dhe shkruan për të:
“Zoti Skënderbe duke parë se po i merrej fryma nga armiqtë dhe më pak shpresa, u sëmur nga ethet në Lezhë dhe vdiq në vitin 1466 [Në të vërtetë data e vdekjes së heroit është 17 Janar 1468 ] në moshën 63 vjeç. “Mund ta merrni me mend se ç’pjesë e vendit kishte humbur me një kapiten të tillë……” [f 21].
Po siç e thamë më sipër Gjon Muzaka krahas fjalëve shumë të mira e lavdëruese për kryetrimin e kohës, kur kujton disa veprime të Skënderbeut, që kishim për qëllim zmadhimin e principatës së tij në dëm të të tjerëvë, ai mban qendrim kritik e mosaprovues. Gjon Muzaka , në këto kujtime , nuk e le pa e qortuar Skënderbeun, i cili për synimet e tij ndau Zanfina Muzakën prej Karl Topisë, dhe i dha atij të motrën e vetë, Zonjën Mamica Kastrioti.
Siç duket Skënderbeu po e kuptonte se për të përballuar sulmet gjithnjë edhe më të egra të sulltanëve, vendit i duhej një dorë më e fortë drejtuese. Në të vërtetë ai ishte kapiten i përgjithshëm i ushtrisë dhe në të njëjtën kohë kryetari i Lidhjes së princave shqipëtarë. Ishte kështu i pari midis të barabartëvë.
Po kjo nuk ishte e mjaftushme. Duhej një dorë më e fuqishme, gati mbretërore, për të komanduar mbi anarkinë feudale ose mos bindjen e mvartësve. Në ndihmë të kësaj ideje, Fan Noli citon Fallmerajerin, me studimin e tij, kur shkruan: “Skënderbeu tani ndofta e kishte kuptuar se pa një bashkim kombëtar të Shqipërisë së shpërndarë, lufta kundër turqëve nuk mund të vazhdonte me sukses [Fan Noli v.4 f.289-Tiranë 1989 ].
Memoria e Gjon Muzakës ka një informacion real e të bësueshëm edhe për familjen e Gjon Kastriotit.
“Zoti Gjon Kastrioti, i ati i Skënderbeut, zotëronte krahinën me emrin Mati. Po më pas Zot Skënderbeu u bë jo vetëm Zot i Matit, por u bë edhe Zot i Krujës, i Dibrës, i Brinjës, domethënë, i Randesit, i Tomonishtës, i Misisë dhe i krahinës së Jonimës dëri në det “ ( f.48). Autori na jep qartë edhe mbiemrin e familjes së Voisavës, gruas së Gjon Kastriotit, nënës së Skënderbeut . Ai është i pari që jep mbiemrin e saj. “ Dhe për më tepër ta dini që Zoti Gjon Kastrioti, i ati i Zot Skënderbeut, pati për grua zonjën Voisava Tribalda, me të cilën bëri katër djem dhe pesë vajza.”-( f.44 ).
Dhe pastaj tregon me radhë sipas moshës emrat e tyre. Shenojmë se këtë pohim të princit Gjon Muzaka e përforcon dhe Im Zot Noli, kur e rikonfirmon se Gjon Kastrioti ishte i martuar me Vojsavën, të bijën e kryezotit të Pollogut afër Tetovës. Kjo krahinë dukej që ishte pjesë e principatës balshiane dhe hynte nën influencën e Kastriotëve. Sipas dëshmimit të Gjon Muzhaqit, e ëma e Vojsavës ishte nga dera e Muzhaqëve.[1] Ndërkohë, për mbiemrin “Tribald” të të atit të Voisavës, duhet të përmendim , për këtë rast, edhe arsyetimin e një linguisti poliglot, Zacharie Mayani, i cili fjalën Tribale[2] si toponim dhe si llagap, e shpjegon me togfjalëshin “mal me tri maja”,Tri-ball-e, po ashtu siç interpreton për analogji edhe toponimin e ngjajëshëm Trimal= (Trimaja), pra shihet se edhe gjuhësisht , nga ana e rrënjës leksikore, kemi një fjalë me prejardhje iliro-arbërore, Tribald (Tri-ball).
Nga sa u tregua më sipër duket qartë që e ëma e Skënderbeut, Voisava Tribalda, vjen nga familje shqiptare dhe nga treva shqipfolëse, e Pollogut, zonë pas Tetovës, ku njerëzia dhe sot e kësaj dite flet shqip.
Po çudia është se kohëte fundit kanë dalë studiues, që pikërisht në vitin 2018 , i shpallur si Viti i Gjergj Kastriotit Skënderbeut, ta gjejnë Nënën e Heroit me origjinë malazeze, gjë, që nuk e kanë thënë as Marin Barleti, as Marin Becikemi, as Gj. Muzaka, as i biri tij Kostandin Muzaka, as Dhimiter Frangu.
Po le ta zëmë se këto zëra të rinj, që dalin në shtyp e në media, kanë burimet e tyre të reja, dhe prandaj dhe e bëjnë atë pohim; pyetja që mund t’ju benim këtyre biografëve do të ishte se pse pikërisht në Vitin simbolik të Gjergj Kastriotit-Skënderbeut dalin deklarime të tilla për gjenealogji emrash historikë? Dhe kjo ndër kohë, kur rusët, fjala vjen, nuk kanë shqetësime pse Katerina e Madhe ka prejardhje prusiane, po ashtu anglezët nuk shprehin merak pse në Kurorën e tyre Mbretërore ka gjak gjerman, po ashtu dhe italianët, as dje edhe as sot, nuk e kanë vrarë aq shumë mendjen pse Perandori i tyre, Viktor Emanueli III e kishte marrë gruan e vet , Helenën, nga Mali i Zi, ndërsa disa studiues tanë nuk i zë gjumi deri sa të konfirmojnë qe Nëna e Skenderbeut qenka malazeze.
Duke lexuar Memorien e Gjon Muzakës, dallojmë se ai vazhdimisht të atin e Skenderbeut e shkruan Gjon Kastrioti. Në onomastikën shqiptare, ky emër, emri i përveçëm “Gjon” është një emër shumë i lashtë dhe unikal, mbase përtej kohës biblike, i asaj kohe, që nuk mbahet mend, që kur një i ri vritej aksidentalisht dhe trupi i kthehej në shpend, siç e shikojmë te legjenda e Zogut Gjon.
Në këtë legjendë vëllai me emrin Gjini (i bërë shpend edhe ai nga dëshpërimi ) thërret të vëllanë pikëllueshëm pa mbarim“Gjon, Gjon, Gjon”……me shpresë se do ta gjejë. Mirëpo ,është për të ardhur keq, që në kundërshtim me këtë traditë të stërlashtë iliro-arbërore, historiani Oliver J.Shmitt në një libër të tij, të atin e heroit tonë kombëtar, Gjon Kastriotin, na e shkruan me trajtën sllave Ivan Kastrioti. Natyrisht, një veprim i tillë, që cenon idenditetin etnik të një personi historik , siç është rasti në fjalë, lëndon sedrën e çdo shqiptari, duke krijuar dhe një ndjesi alergjie.
Natyrisht zoti Oliver J. Shmitt , si historian që është, këtë trajtë emri të sllavizuar, nga Gjon në Ivan, nuk e ka bërë nga naiviteti, po i shtyrë nga prirja e tij shpërfillëse për Gjon Kastriotin dhe të birin e tij, Skenderbeun.
Një burim tjetër informacioni gjejmë tek Memoria edhe për flamurin kombëtar të Shqipërisë, për flamurin tonë më fushën e kuqe dhe shqiponiën e zëzë dy krenare. Siç e kemi thënë edhe më parë në një studim tjetër, Memoria e Gjon Muzakës dëshmon lashtësinë e këtij flamuri që nga viti 1372, kur perandori i Bizantit ia dhuron figurën e kësaj steme Andrea Muzakës së Dytë, Despotit. Gjat shekujve ky flamur u bë simboli i bashkimit të shqiptarëve. Ashtu ai ka qënë dhe është pjesë e ndërgjegjes kombëtare për të gjithë shqipëtarët, si për ata që janë brënda kufijëvë politik të Republikës së Shqipërisë dhë për ata që janë jashtë Atdheut.
Në këtë trajtesë duam të ndriçojmë sadopak edhe mesazhin etik si edhe nivelin kulturor të asaj kohe në shoqërinë shqiptare, ashtu siç del dhe nënkuptohet me anë të kësaj “Memorie”.
Le të nisim me një detajë të faqes 40 të saj, kur autori flet për gruan e tij dhe tregon se si ajo vjen nga shtëpia e Dukagjinëve. Pastaj vazhdon prap për Dukagjinët…
“Thuhej se origjina e tyre vinte nga “Trojanët”. -Janë a po s`janë Dukagjinasit me prejardhje trojane për synimin tonë në këtë shkrim ka pak rëndësi. Ne na tërheq vëmendjen në këtë rast vetëm fakti që përmëndet fjala “Trojanët”. Pra, të paktën nëpër oborret e princave tanë flitej e shkruhej për Trojën dhë trojanët. Atëherë pra, kur flitej e shkruhej për trojanët e Trojës së largët në kohë pse të mos diskutohej edhe për Athinën, për Spartën e spartanët, për Romën e Romakët, ashtu siç shkruan Gjon Muzaka vet për flamurin e Jul Qezarit dhe të Oktavjan Augostit në faqën 53 dhë 54 ,detaje këto që flasin për nivelin kulturor të shoqërisë elitarë shqiptare në kohën e Skënderbeut.
Në “Memorien” e Gjon Muzakës të tërheq vëmendjen edhe mendimi i përparuar etik i autorit, që tregon një njeri të qytetëruar, të mënçur e largpamës: “Atë që mund ta bëni me paqe mos e bëni më luftë” ,”Atë që mund ta qortosh fshehur mos e ndëshko publikisht”.
Kurse për fushën e jetës politike ai shkruan: ”Njeriu që me anë të forcës është bërë tiranë, është më mirë të kthehet në një skllav të së drëjtës.” Mbi të gjitha këshillat morale të Gjon Muzakës shquajnë porositë e tij për diturinë dhe arsimimin e fëmijëve: “Prindi që e lë birin e tij të mësuar, por të varfër, thuajse i ka lënë gjithçka, por ai që e lë të pamësuar edhe të pasur , thuajse nuk i ka lënë asgjë”.
Më këtë fjalë Gjon Muzaka ndez qiririn e parë të iluminizmit në Shipëri qysh në fillim të errësirës së sudimit turk.
Dhe kështu me mesazhin etik dhe nivelin kulturor të elitës shoqërore shqiptare në Mesjetë, që shprehet në “Mëmoria” të Gjon Muzakës, mbyllim trajtesën tonë për këtë vëpër historike të kohës së Gjërgj Kastriotit, Skëndërbëut.
——
Boston, Mars 2018 – Nëntor 2022
[1] F. Noli, Vepra, 4, f. 497
[2] Z. Mayani, The Etruscus begin to speak, Simon and Schuster, NY, f. 337
Shkrim me vlerë, por një saktësim, Mamica u martua me Muzakë Topinë dhe jo me Karl Topinë, i cili ka jetuar më përpara. Në histori shkruhet: Në vitin 1445, Moisi Golemi u martua me Zanfina Muzaka, ish gruan e Muzakë Topisë dhe ky i fundit u martua me Mamicën, motrën e vogël të Skënderbeut. Zanfina (Suina) ishte e bija e Gjin Muzakës dhe e motra e Gjon Muzakës.
Shqiptarët numerikisht më shumë se sa serbët, Serbia manipulon numrin e serbëve të Serbisë duke e deklaruar 2,5-fish se sa është në të vërtetë
Të gjithë shqiptarët e Shqipërisë, Kosovës, Maqedonisë, Luginës së Preshevës e Malit të Zi janë gjithsej 12,8 milionë. Kurse të gjithë serbët janë vetëm 5,2 milionë. Pra serbët janë më pak se sa gjysma e shqiptarëve edhe kjo është shumë e rëndësishme për ta ditur.
Popullsia serbe e Serbisë pa Vojvodinën deklarohet 2,5-fish se sa është në të vërtetë. Në Serbi janë vetëm 1,8 milionë serbë. Kurse në Vojvodinë janë 1 milion serbë edhe ky numër është i vërtetë. Numri i serbëve në Vojvodinë, Kroaci edhe Bosnje deklarohet i vërtetë edhe nuk manipulohet. Kurse Serbia e ka deklaruar 2,5-fish numrin e popullsisë serbe të Serbisë që në shekullin e XIX, në gjithë shekullin e XX edhe në shekullin e XXI. Kur e ka filluar Serbia këtë manipulim nuk e ka pasur Vojvodinën. Qellimi i këtij manipulimi është që të duken serbët numerikisht si popull më i madh edhe për të përligjur me këtë manipulim dominancën serbe në të gjithë Serbinë e Madhe.
Ky manipulim i Serbisë me numrin e popullsisë vërtetohet lehtësisht duke e krahasuar dëndësinë e popullsisë së Serbisë me të gjitha vendet fqinje të Serbisë. Gjithashtu akoma më i saktë edhe madje i pakundërshtueshëm është vërtetimi i këtij manipulimi me Google Earth ose edhe Google Maps duke kontrolluar madhësinë e sipërfaqeve të qyteteve të Serbisë me dëndësinë e popullsisë që dihet shumë mirë se sa është dëndësia e popullsisë. Kjo vërtetohet me të gjitha qytetet e Serbisë. Manipulimi i Serbisë me numrin e popullsisë ka qënë çelësi i suksesit të Serbisë gjatë të gjithë shekullit të XX.
Serbët në Serbi edhe Vojvodinë janë vetëm 2,8 milionë banorë rezidentë edhe kanë edhe 400 mijë emigrantë. Serbia pa Vojvodinën ka gjithsej me emigrantët vetëm 2,1 milionë shtetas serbë. Kurse Vojvodina ka gjithsej me emigrantët vetëm 1,1 milionë shtetas serbë. Pra Serbia ka gjithsej vetëm 3,2 milionë shtetas serbë me emigrantët.
Tirana është më e madhe se sa Beogradi. Bëhet fjalë për Tiranën e Madhe me Kamzën, Kasharin, Paskuqanin, Farkën e Shkozën me gjithsej 100 km². Kurse Beogradi ka gjithsej me të gjitha pjesët e qytetit vetëm 80 km². Kjo mund të kontrollohet lehtësisht me Google Earth ose edhe Google Maps. Tirana ka 800 mijë banorë. Kurse Beogradi ka vetëm 500 mijë banorë edhe jo 1,4 milionë banorë si mashtron Serbia duke e deklaruar 2,5-fish se sa është në të vërtetë. Por me emigrantët Tirana ka gjithsej 1.050.000 qytetarë kurse Beogradi ka me emigrantët gjithsej vetëm 550.000 qytetarë.
Në kohën e luftës së UÇK-së në 1998 e 1999 ishin 2,2 milionë shqiptarë në Kosovë edhe 1 milionë shqiptarë nga Kosova ishin emigrantë. Kurse Lugina e Preshevës ka pasur 120 mijë shqiparë edhe 50 mijë emigrantë shqiparë pra gjithsej Lugina e Preshevës ka pasur 170 mijë shqiparë. Prandaj Kosova e Lugina kishin atëherë 3,4 milionë shqiptarë me emigrantët. Kurse serbët e Serbisë e të Vojvodinës ishin 3,2 milionë atëherë me emigrantët sepse serbët kanë që në vitet 1980-ta që nuk shtohen më se e kanë numrin e lindjeve për grua mesatarisht 1,6 edhe kjo është e pamjaftueshme për shtim të popullsisë.
Kjo domethënë që shqiptarët e Kosovës e Luginës ishin numerikisht 200 mijë më shumë se sa serbët e Serbisë e të Vojvodinës. Në vitet 1980-ta Akademia e shkencave e Serbisë në Beograd i paralajmëroi serbët se në 1997 shqiptarët e Kosovës e Luginës do bëheshin numerikisht më shumë se sa serbët e Serbisë e të Vojvodinës. Edhe në të vërtetë kjo prognozë e popullsisë u realizua sepse shqiptarët e Kosovës e Luginës u bënë më të shumtë në numër se sa serbët e Serbisë e të Vojvodinës.
Nëse shqiptarët do e kishin ditur këtë të vërtetë të madhe do i ishin bashkuar më shumë shqiptarë UÇK-së edhe jo vetëm 20 mijë por më shumë se 150 mijë. Kjo do ishte e arritëshme me furnizim me më shumë armë e municione nga Shqipëria sepse Shqipëria ka pasur gjithsej 1,2 milionë armë. Do kishte qënë e lehtë që UÇK të kishte madje edhe më shumë ushtarë se sa ushtria e paramilitarët serbë. Me aq shumë ushtarë UÇK do e kishte çliruar shumë shpejt vet Kosovën edhe madje pa ndihmën e NATOs. Ashtu do ishte arritur që shqiptarët të vazhdonin të qendronin në Veri të Kosovës edhe komunat e Veriut do drejtoheshin nga shqiptarët sepse shqiptarët do vazhdonin të ishin shumica e popullsisë në komunat e Veriut.
Në Kosovë janë vetëm 40 mijë serbë edhe jo 100 mijë serbë si deklarohet. Kurse para 1999 në Kosovë ishin vetëm 80 mijë serbë edhe jo 200 mijë serbë si deklarohej nga Serbia. Gjithëmonë Serbia e ka deklaruar 2,5-fish më të madh numrin e serbëve në Kosovë ashtu si ka bërë edhe për Serbinë. Shqiptarët para 1999 ishin shumica e popullsisë në Veriun e Kosovës.
Të gjithë shqiptarët e Shqipërisë, Kosovës, Maqedonisë, Luginës së Preshevës e Malit të Zi janë gjithsej 12,8 milionë. Shqiptarët janë sa 2,5-fishi i serbëve. Pra serbët janë vetëm sa 40 % e shqiptarëve edhe kjo domethënë që serbët janë më pak se sa gjysma e shqiptarëve Kjo është shumë e rëndësishme për ta ditur.
Kurse të gjithë serbët e Serbisë (2,1 milionë serbë), Kosovës (40 mijë serbë), Vojvodinës (1,1 milionë serbë), Maqedonisë (40 mijë serbë), Rumanisë (20 mijë serbë), Kroacisë (200 mijë serbë) dhe Bosnjes (1,7 milionë serbë) bashkë janë vetëm 5,2 milionë. Malazezët nuk përfshihen në këtë shifër.
Shqiptarët në kohën e luftës së UÇK-së në 1998 e 1999 ishin gjithsej 8,8 milionë kurse serbët ishin gjithsej vetëm 5,2 milionë. Nëse shqiptarët do e kishin ditur që ishin numerikisht më shumë se sa serbët do kishin luftuar shumë më shumë shqiptarë me UÇK edhe UÇK do e kishte çliruar vet Kosovën pa ndihmën e NATOs. Shqiptarët në 1991 ishin 7,5 milionë. Pra shqiptarët edhe në 1991 ishin numerikisht më shumë se sa serbët që ishin 5,8 milionë. Edhe në 1981 Shqiptarët ishin më shumë se sa serbët sepse shqiptarët ishin 6,2 milionë kurse serbët ishin vetëm 5 milionë.
I njëjti manipulim bëhet edhe me malazezët. Të gjithë malazezët edhe këtu përfshihen edhe malazezët që deklarohen serbë janë vetëm 200 mijë por zyrtarisht gënjehet duke deklaruar 500 mijë malazezë dhe serbë në Mal të Zi. Nga të gjithë malazezët 60 % e deklarojnë veten malazezë edhe këta janë pra 120 mijë. Kurse 40 % e deklarojnë veten serbë edhe këta janë pra 80 mijë.
Kurse numri i sllavo-maqedonasve në Maqedoni deklarohet 1.5-fish më shumë pra 50 % më shumë se sa është në të vërtetë. Në Maqedoni janë 700 mijë sllavo-maqedonas edhe janë edhe 120 mijë emigrantë pra gjithësej ata janë 820 mijë. Shqiptarët në Maqedoni janë pak më shumë se 2-fishi i sllavo-maqedonasve se janë 1,48 milionë shqiptarë në Maqedoni edhe me emigrantët ata janë 1,75 milionë shqiptarë.
Në Maqedoni janë 1.480.000 shqiptarë edhe shqiptarët përbëjnë me 64 % shumicën absolute të popullsisë
Shqiptarët janë afërsisht 1.480.000 në Maqedoni e janë edhe 270.000 emigrantë shqiptarë. Pra gjithsej shqiptarët e Maqedonisë janë 1.750.000. Numri i lindjeve të shqiptarëve në Maqedoni është afërsisht 28.000 në vit, lindshmëria është 2 % epopullsisë dhe shtimi natyral i popullsisë është 1,6 %. Në të gjitha shkollat 9-vjeçare në Maqedoni janë 240 mijë nxënës shqiptarë edhe numri i nxënësve vërteton që në Maqedoni banojnë 1,48 milionë shqiptarë.
Shqiptarët janë shumica absolute e popullsisë në Shkup, Dibër, Strugë, Tetovë, Gostivar, Kumanovë, Kërçovë, Krushevë, Çashkë dhe Dollnen. Shqiptarët janë me afërsisht 68 % shumica absolute e popullsisë në Shkup. Më herët shqiptarët kanë qënë shumica absolute e popullsisë edhe në Manastir, Ohër, Resnje, Përlep dhe Veles. Në 1912 në territorin e Maqedonisë së sotme banonin 650.000 shqiptarë dhe 400.000 sllavo-maqedonas. Shqiptarët ishin para 1912 me mbi 61 % shumica absolute e popullsisë në territorin e Maqedonisë së sotme.
Dihet që në të gjitha regjistrimet e popullsisë në Maqedoni numri i shqiptarëve është deklaruar shumë më i ulët se sa ka qënë në të vërtetë sepse të gjitha regjistrimet e popullsisë në Maqedoni kanë qënë të manipuluara. Numri i sllavo-maqedonasve është 700 mijë edhe me 120 mijë emigrantët janë gjithsej 820 mijë. Por nga këta janë afërsisht 200 mijë shqiptarë që deklarohen sllavo-maqedonas edhe janë shumë të asimiluar. Minoritetet e tjera janë 200 mijë.
Numri i shtetasve të Maqedonisë është gjithsej 2,77 milionë dhe shqiptarët përbëjnë me 64 % shumicën absolute të popullsisë sepse janë 1,75 milionë shqiptarë. Maqedonia është shteti i tretë me popullsi shumicë shqiptare. Përqindja e emigrantëve të shqiptarëve edhe të sllavo-maqedonasve është me afërsisht 15 % e barabartë.
Shqiptarët në Maqedoni janë pak më shumë se 2-fishi i sllavo-maqedonasve. Prandaj shqiptarët janë në Maqedoni numerikisht plotësisht superiorë ndaj sllavo-maqedonasve.
Kosova ka 3.250.000 shqiptarë edhe me emigrantët ka gjithsej 4.800.000 shqiptarë
Numri i shqiptarëve në Kosovë u deklarua në regjistrimin e popullsisë në 2011 qellimisht vetëm 1,6 milionë dhe duket qartë që është një mashtrim i qellimshëm sepse ky numër është i njëjtë me numrin që deklaroi Serbia me Millosheviçin në regjistrimin e 1991 në Kosovë. Në fakt në 1991 në Kosovë banonin afërsisht 2.200.000 shqiptarë dhe afërsisht 350.000 shqiptarë ishin emigrantë. Kjo domethënë që shqiptarët e Kosovës në 1991 ishin gjithsej afërsisht 2.550.000. Në të vërtetë në 2011 ishin rreth 2.750.000 shqiptarë banorë rezidentë në Kosovë.
Edhe qeveritë e Kosovës tani pas 2011 ashtu po vazhdojnë të deklarojnë vetëm 1,6 milionë shqiptarë sa deklaroi edhe Millosheviçi në 1991. Kjo është shumë qesharake. Ky mashtrim u bë që numri i shqiptarëve në Kosovë të duket sa më i ulët dhe Kosova të duket sa më multietnike. Me këtë mashtrim kërkohet të arrihet që shqiptarët të mos dinë se sa shumë që janë edhe t’i konsiderojnë shqiptarët e Kosovës numerikisht të pakët në krahasim me serbët e Serbisë e të Vojvodinës. Kjo është mënyra që influencon që shqiptarët e Kosovës të mos kënë iniciativë për veprime politike kombëtare shqiptare.
Numri i lindjeve të shqiptarëve në Kosovë është afërsisht 60.000 në vit. Lindshmëria është 2% e popullsisë dhe shtimi natyral i popullsisë është 1,6%. Në 2002 në Kosovë banonin 2,4 milionë shqiptarë. Dihet që në kohën e pushtimit serb në të gjitha regjistrimet e popullsisë në 1921, 1931, 1948, 1953, 1961, 1971, 1981 e 1991 numri i shqiptarëve në Kosovë, Maqedoni, Luginë të Preshevës dhe Mal të Zi është deklaruar shumë më i ulët se sa ka qënë në të vërtetë.
Aktualisht në Kosovë banojnë 3.250.000 shqiptarë. Në Kosovë qeveritë gjithmonë kanë gënjyer për numrin e lindjeve dhe numrin e nxënësve. Në të gjitha shkollat 9-vjeçare në Kosovë janë 510.000 nxënës shqiptarë edhe numri i nxënësve vërteton që në Kosovë banojnë 3.250.000 shqiptarë. Numri i emigrantëve shqiptarë nga Kosova është rreth 1.550.000 në vendet e Europës, SHBA, Kanada dhe Australi. Kosova ka me emigrantët shqiptarë gjithsej afërsisht 4.800.000 shqiptarë.
Shqiptarët e Kosovës e kanë pasur numrin mesatar të lindjeve për grua pra fertilitetin 5,6 fëmijë në 1981, 4,4 fëmijë në 1991, 3,8 fëmijë në 2001 edhe 2,6 fëmijë në 2011. Nga 2011 deri në 2021 numri mesatar i lindjeve për grua ka qënë i qendrueshëm me 2,6 fëmijë. Lindshmëria ishte 3,8 % e popullsisë në 1981, 3,2 % në 1991, 2,8 % në 2001 edhe 2,0 % në 2011. Nga 2011 deri në 2021 lindshmëria ka qënë e qendrueshme me 2,0 % në vit.
Në Kosovë janë vetëm 50 mijë serbë edhe jo 100 mijë serbë si gënjehet me deklaratat zyrtare. Kurse para 1999 në Kosovë ishin vetëm 100 mijë serbë edhe jo 200 mijë serbë si deklarohej nga Serbia. Gjithëmonë Serbia e ka deklaruar 2-fish më të madh numrin e serbëve në Kosovë. Shqiptarët para 1999 ishin shumica e popullsisë në Veriun e Kosovës.
Shqiptarët përbëjnë me 3,25 milionë gjithsej 97 % të të gjithë popullsisë së Kosovës. Kurse minoritetet janë gjithsej vetëm 100 mijë. Minoritetet përbëhen nga 50 mijë serbë, 25 mijë boshnjakë edhe 25 mijë romë. Vetëm 1,5 % e të gjithë popullsisë së Kosovës janë serbët edhe jo 6 % si gënjehet me deklaratat zyrtare.
Shqiptarët në Kosovë janë 3.25 milionë edhe në Luginën e Preshevës janë 180 mijë. Shqiptarët e Kosovës edhe të Preshevës janë më shumë se sa serbët e Serbisë edhe të Vojvodinës bashkë. Kurse me emigrantët janë akoma më shumë se Kosova ka 1,55 milionë emigrantë pra gjithsej Kosova ka 4,8 milionë shqiptarë edhe Lugina e Preshevës ka 250 mijë shqiptarë me emigrantët. Pra gjithsej Kosova e Lugina kanë 5.050.000 shqiptarë kurse Serbia me Vojvodinën kanë vetëm 3.800.000 serbë me emigrantët. Pa emigrantët Serbia e Vojvodina kanë vetëm 3.400.000 serbë sepse kanë 400 mijë emigrantë serbë.
Në kohën e luftës së UÇK-së në 1998 e 1999 ishin 2,2 milionë shqiptarë në Kosovë edhe 1 milionë shqiptarë nga Kosova ishin emigrantë. Kurse Lugina e Preshevës ka pasur 120 mijë shqiparë edhe 50 mijë emigrantë shqiparë pra gjithsej Lugina e Preshevës ka pasur 170 mijë shqiparë. Prandaj Kosova e Lugina kishin atëherë 3,4 milionë shqiptarë me emigrantët. Kurse serbët e Serbisë e të Vojvodinës 3,8 milionë ishin atëherë me emigrantët sepse serbët kanë që në vitet 1980-ta që nuk shtohen më se e kanë numrin e lindjeve për grua mesatarisht 1,6 edhe kjo është e pamjaftueshme për shtim të popullsisë.
Kjo domethënë që shqiptarët e Kosovës e Luginës ishin numerikisht gati të barabartë me serbët e Serbisë e të Vojvodinës. Nëse shqiptarët do e kishin ditur këtë të vërtetë të madhe do i ishin bashkuar më shumë shqiptarë UÇK-së edhe jo vetëm 20 mijë por më shumë se 100 mijë. Do kishte qënë e lehtë që UÇK të kishte madje edhe më shumë ushtarë se sa ushtria e paramilitarët serbë. Me aq shumë ushtarë UÇK do e kishte çliruar shumë shpejt vet Kosovën edhe madje pa ndihmën e NATOs. Ashtu do ishte arritur që shqiptarët të vazhdonin të qendronin në Veri të Kosovës edhe komunat e Veriut do drejtoheshin nga shqiptarët sepse shqiptarët do vazhdonin të ishin shumica e popullsisë në komunat e Veriut.
Lugina e Preshevës ka 250 mijë shqiptarë, Mali i Zi ka 120 mijë shqiptarë
Në Luginën e Preshevës banojnë 180 mijë shqiptarë dhe jo 100 mijë si deklarohet. Shqiptarët e Luginës së Preshevës janë me emigrantët 250 mijë.
Lugina e Preshevës ka rreth 750 km² edhe me 180 mijë shqiptarë e ka dëndësinë e popullsisë 240 banorë për km² edhe kjo është më shumë se sa Italia që e ka 200 banorë pë km².
Italia ka dëndësinë më të madhe të popullsisë në të gjithë Bashkimin Europian.
Kurse Kosova e ka dëndësinë e popullsisë 310 banorë për km² edhe me emigrantët e ka madje 450 banorë për km². Kosova ka dëndësinë më të madhe të popullsisë në të gjithë kontinentin europian edhe e ka madje më shumë se sa Italia.
Shqipëria e ka dëndësinë e popullsisë 155 banorë pë km² edhe me emigrantët e ka madje 204 banorë për km². Kjo domethënë që Shqipëria e ka dëndësinë e popullsisë me emigrantët pak më shumë se sa Italia.
Shqiptarët në Mal të Zi janë 80 mijë dhe jo 30 mijë si deklarohet qellimisht më pak nga Mali i Zi. Shqiptarët e Malit të Zi janë me emigrantët 120 mijë. Këta janë vetëm ata që deklarohen shqiptarë sepse Mali i Zi ka edhe 280 mijë shqiptarë që deklarohen boshnjakë. Pra gjithsej Mali i Zi ka 400 mijë shqiptarë. Kurse malazezët edhe serbët e Malit të Zi janë gjithsej vetëm 250 mijë. Mali i Zi ka 650 mijë shtetas edhe nga këta shqiptarët janë gjithsej 400 mijë.
Kjo domethënë që shqiptarët përbëjnë me 62 % shumicën absolute të popullsisë së Malit të Zi. Në të vërtetë Mali i Zi është shteti i katërtë që e ka shumicën e popullsisë shqiptare.
Shqipëria ka 4.450.000 banorë edhe me emigrantët ka gjithsej 5.850.000 shtetas
Shqipëria ka 4.450.000 banorë dhe jo 2.820.000 banorë si deklaron INSTATi. Numri i emigrantëve është 1.400.000 edhe gjithsej Shqipëria ka 5.850.000 shtetas. Demografia edhe numri i popullsisë janë shumë të rëndësishme për të gjitha fushat kombëtare, ekonomike, sociale, politike edhe ushtarake të vendit. Në Shqipëri janë manipuluar pas 1990 qellimisht në të gjitha vitet numri i lindjeve, i nxënësve, i emigrantëve edhe i gjithë popullsisë nga të gjitha qeveritë e Shqipërisë edhe INSTATi. Gjithashtu edhe të dhënat e regjistrimeve të popullsisë të viteve 2001 e 2011 që u deklaruan nga qeveritë dhe INSTATi ishin plotësisht të manipuluara duke e deklaruar popullsinë më pak. Dihet që në 2011 regjistruesit e INSTATit që shkonin tek banorët për të bërë regjistrimet nuk shkuan tek shumë banorë. Edhe shifra e deklaruar e urbanizimit prej 53,5 % është e manipuluar sepse në të vërtetë është 65 % për të gjithë vendin. Shifra e urbanizimit është përqindja e popullsisë që banon në qytete. Me rëndësi të madhe është për të ditur zhvillimin e numrit të popullsisë së Shqipërisë ndër vite.
Në vijim është numri i popullsisë së Shqipërisë sipas viteve:
1920: 960.000
1925: 1.020.000
1930: 1.070.000
1935: 1.120.000
1940: 1.170.000
1945: 1.260.000
1950: 1.360.000
1955: 1.550.000
1960: 1.810.000
1965: 2.080.000
1970: 2.400.000
1975: 2.680.000
1980: 2.980.000
1985: 3.320.000
1990: 3.680.000
Nga 1920 deri në 1940 kanë emigruar afërsisht 100 mijë shqiptarë për në SHBA. Këta emigrantë nuk përfshiheshin më si banorë të Shqipërisë. Në ato vite SHBA ishte i vetmi vend ku emigronin shqiptarët. Pas 1990 rifilloi emirgimi. Në vijim është numri i popullsisë së Shqipërisë me emigrantët sipas viteve:
1995: 4.060.000 (3.560.000 banorë në Shqipëri edhe 500.000 emigrantë)
2001: 4.520.000 (3.620.000 banorë në Shqipëri edhe 900.000 emigrantë)
2008: 4.980.000 (3.810.000 banorë në Shqipëri edhe 1.170.000 emigrantë)
2011: 5.170.000 (3.870.000 banorë në Shqipëri edhe 1.200.000 emigrantë)
2021: 5.850.000 (4.450.000 banorë në Shqipëri edhe 1.400.000 emigrantë)
Shqipëria e 3-fishoi popullsinë e vet nga 1945 deri në 1990. Këtë nuk e arriti dot asnjë vend tjetër në kontinentin europian. Shqipëria ka pasur nga 1945 deri në 1990 shtimin më të lartë të popullsisë në Europë. Shqipëria arriti deri në 1980 që ta barazonte jetëgjatësinë mesatare me Italinë, Francën e Spanjën që e kishin dhe e kanë më të lartën në Europë. Prandaj Shqipëria e ka sot jetëgjatësinë mesatare po aq të lartë sa Italia, Franca e Spanja dhe më të lartë se sa të gjitha vendet e tjera të Europës edhe të rajonit tonë. Edhe INSTATi e ka deklaruar këtë fakt në regjistrimin e popullsisë në 2001 edhe e ka krahasuar Shqipërinë me Italinë.
Por edhe pas 1990 Shqipëria ka gjithashtu shtimin më të lartë të popullsisë në kontinentin europian. Nga 1990 deri në 2021 popullsia e Shqipërisë me emigrantët shqiptarë u 1,6-fishua. Nga 1991 deri në 2001 numri i lindjeve në vend ishte mesatarisht rreth 85.000 lindje në vit kurse qeveritë dhe INSTATi deklaruan mesatarisht vetëm rreth 65.000 lindje në vit pra 20 mijë lindje më pak.
Pas 2001 qeveritë dhe INSTATi i bën edhe më flagrante mashtrimet e tyre duke e ulur numrin e lindjeve të deklaruara në rreth 30.000 deri 40.000 lindje. Në të vërtetë numri i lindjeve në vend nga 2001 deri në 2007 ishte rreth 70.000 lindje në vit. Nga 2007 deri në 2021 ky numër ishte mesatarisht rreth 72.000 lindje në vit. Këto shifra janë vetëm lindjet brenda vendit pa shifrat e lindjeve të emigrantëve. Për vitin 2021 INSTATi deklaroi vetëm rreth 27.284 lindje por në të vërtetë ishin afërsisht 76.000 lindje.
Numri mesatar i lindjeve për grua pra fertiliteti ishte 3,2 fëmijë në 1990, 2,6 fëmijë në 2001 edhe 2,2 fëmijë në 2007. Nga 2007 deri në 2021 numri mesatar i lindjeve për grua ka qënë i qendrueshëm me 2,2 fëmijë. Lindshmëria në Shqipëri ishte 2,55 % e popullsisë në 1990, 2,1 % në 2001 edhe 1,7 % në 2007. Nga 2007 deri në 2021 lindshmëria ka qënë e qendrueshme me 1,7 % në vit. Ky zhvillim i lindshmërisë ndër vite është i njëjtë edhe për emigrantët shqiptarë.
Numri i nxënësve në Shqipëri në të gjitha shkollat 9-vjeçare shtetërore dhe private është afërsisht 620.000 nxënës kurse INSTATi dhe qeveria deklarojnë vetëm rreth 280.000 nxënës. Gjithashtu numri i nxënësve të shkollave të mesme në vend edhe i studentëve të shkollave të larta është i manipuluar nga INSTATi dhe qeveria. Numri i nxënësve në Shqipëri në të gjitha shkollat e mesme të klasave 10 deri 12 është afërsisht 210.000 nxënës kurse INSTATi dhe qeveria deklarojnë vetëm rreth 100.000 nxënës.
Duke i marr numrat e nxënësve nga të gjitha shkollat në vend vërtetohet shumë lehtë që INSTATi dhe qeveria gënjejnë dhe kanë gënjyer për numrin e nxënësve në vend. Numri i nxënësve vërteton edhe numrin e lindjeve në vend por numri i lindjeve mund të llagaritet edhe duke pasur numrat e lindjeve në të gjitha spitalet e vendit. Vetëm në të gjitha spitalet e rrethit të Tiranës numri i lindjeve në 2021 ishte rreth 18.000. Në Shqipëri në të gjitha shkollat 9-vjeçare janë afërsisht 28.000 mësues dhe kjo është shifër zyrtare. Raporti mësues për nxënës me 620.000 nxënës është afërsisht 1 me 22,1 kurse me numrin e nxënësve prej 280.000 sa deklarojnë INSTATi dhe qeveria do të ishte 1 me 10 dhe ky raport me numrin e nxënësve sipas INSTATi dhe qeverisë është plotësisht i pabesueshëm se nuk ka asnjë vend në Europë që ta këtë kaq të ulët por e kanë mes 1 me 15 dhe 1 me 20. Shqipëria e kapasur edhe para 1990 pak më shumë se 1 me 20 këtë raport. Madje dihet që klasat në Shqipëri janë plot me nxënës. Kaq lehtësisht vërtetohet me numrin e nxënësve që popullsia e Shqipërisë është shumë më e madhe edhe që shifrat e INSTATit dhe të qeverive janë të manipuluara.
Shumë e thjeshtë është për të vërtetuar me numrin e nxënësve numrat e vërteta të popullsisë e të lindjeve në Shqipëri. Shqipëria ka 4,45 milionë banorë dhe jo 2,82 milionë banorë si mashtrojnë INSTATi e qeveria. Me 1,4 milionë emigrantët Shqipëria ka gjithsej 5,85 milionë shtetas. Emigrantët përbëjnë 24 % të gjithë shtetasve të Shqipërisë. Kurse INSTATi e qeveria gënjejnë duke deklaruar 1,7 milionë emigrantë sepse kanë si qellim që të deklarojnë sa më shumë emigrantë për të shpallur krizën demografike. Por këto janë vetëm mashtrimet e INSTATit dhe të qeverisë sepse kriza demografike nuk ekziston fare në Shqipëri. Edhe treguesi i qartë që nuk ekriston fare kriza demografike është papunësia e lartë në Shqipëri.
Shqipëria ka rreth 1.400.000 emigrantë. Numri i emigrantëve shqiptarë sipas vendeve është:
Italia: 650.000
Greqia: 400.000
SHBA: 170.000
Kanada: 25.000
Australia: 5.000
Britania: 80.000
edhe 70.000 në vendet e tjera të BE
Në këto shifra përfshihen edhe shqiptarët që kanë marrë nënshtetësinë në vendet ku banojnë. Numri i emigrantëve shqiptarë që e kanë lënë nënshtetësinë shqiptare pas 1990 është vetëm rreth 10 mijë. Por edhe këta emigrantë munden ta rimarrin nënshtetësinë shqiptare shumë lehtësisht.
Shqipëria ka me emigrantët gjithsej 5.850.000 shtetas. Në 2008 qeveria e atëhershme shqiptare deklaroi 4.264.000 shtetas se më herët nuk kishin deklaruar qeveritë pas 1990 kurrë numrin e shtetasve shqiptarë. Por edhe ky numër i qeverisë ishte i manipuluar sepse Shqipëria kishte në 2008 në të vërtetë 4.980.000 shtetas. Edhe qeveria e tanishme manipulon numrin e shtetasve duke e deklaruar më pak. Qeveria e tanishme deklaron 4.500.000 shtetas por në të vërtetë Shqipëria ka 5.850.000 shtetas.
Struktura moshore e popullsisë së Shqipërisë është shumë më e re se sa deklaron Instati. Nga 1991 deri në 2001 nga Shqipëria emigronin mesatarisht rreth 70.000 shtetas në vit. Kurse pas 2001 edhe deri në 2021 nga Shqipëria emigruan rreth 30.000 shtetas në vit por edhe kthehen rreth 15.000 shtetas në vend nga emigrimi.
Nuk ekziston fare një largim masiv nga vendi siç mashtrojnë poltikanët dhe mediat në Shqipëri. Arsyeja për këtë mashtrim të politikanëve, mediave dhe INSTATit është që të nxisin shqiptarët që të emigrojnë jashtë vendit. Por politikanët, mediat dhe INSTATit kanë dështuar plotësisht me shifrat e tyre të manipuluara sepse Shqipëria ka 4.450.000 banorë edhe ka domethënë gati 800 mijë banorë më shumë se sa ka pasur në 1990. Shqipëria, Kosova e shqiptarët në Maqedoni, Luginë të Preshevës edhe Mal të Zi kanë shtimin më të madh të popullsisë në Europë. Shumë pak vende si Franca, Anglia e Irlanda kanë shtim të pakët natyral të popullsisë në Europë. Të gjitha vendet e tjera të Europës dhe të rajonit tonë kanë shtim negativ natyral të popullsisë ose edhe mosndryshim të numrit të popullsisë. Shqiptarët kanë demografinë më të mirë në të gjithë Europën.
Gjergj Kastrioti nuk ndau Zanfine Muzaken nga Karl Topia,por nga Muzake Topia,per ta martuar me Motren Mamica.Zonja Zanfine u martua me pas me Moisi Golemin dhe i pregatiti kurthin e Beratit dhe arratisjen e te shoqit tek sulltani.
Pamvaresisht ca pasaktesirave te vogla ne interpretim,studimi i zotit Mici eshte nje studim me shume vlere qe nxjerr ne pah Historine e vertete te Shqiperise se Kohes Skenderbejane,duke u mbeshtetur ne Dokumentin me me vlere,Memoriet e Gjon Muzakes,princ i Beratit,Myzeqese,Oparit,Korces,Kosturit dhe Kanines.
Boboboooo,,Paska varur carcafet Liria Dushkut.! Po nuk e kupton kjo skicopate qe eshte bere e padurueshme?
Nuk po na le te shikojme nje shkrim per se mbari.
Ramazan Kica, lexoje kete per Torviollin se mund te bindesh qe nuk eshte Fusha e Korabit:
Marin Barleti ka shkruajtur shume sakte qe Fusha e Torviollit eshte 80.000 hapa larg Krujes pra 120 km.
Kurse Fusha e Korabit eshte vetem 50.000 hapa pra 75 km larg Krujes. Shikoje edhe vet ne harte per t’u bindur.
Kurse per Sfetigradin Marin Barleti ka shkruajtur qe eshte 70.000 hapa pra 105 km larg Krujes.
Fusha e Korabit eshte shume me afer Krujes se sa Sfetigradi ne Malin Peristeri.
Prandaj ne asnje menyre Fusha e Korabit nuk mund te jete Fusha e Torviollit.
Fusha e Torviollit eshte ne zonat malore afer Gostivarit.
Ketu eshte edhe artikulli per Fushen e Torviollit por shkruajeni ne Google sepse gazeta Dita e ka bllokuar portalin patriotik pashtriku:
pashtriku ramazan kica beteja e pare e skenderbeut 1444
Madje edhe Mali i Korabit ashtu quhej ne mesjete edhe Barleti do e quante Fusha e Korabit edhe jo Fusha e Torviollit.
Nuk ka asnje kuptim qe fushebeteja te ishte Fusha e Korabit. Kurse atje afer Gostivarit po edhe padyshim qe atje eshte Fusha e Torviollit se ajo zone bente poashtu pjese ne Dibren e Poshtme edhe ishte afer kufririt te Principates se Kastrioteve.
Ramazan Kica, e lexova te gjithe shkrimin tend per Uskanen. Te lumte qe merresh me keto tema te rendesishme historike.
Por per vendin e Uskanes e ke gabim sepse ti per ushtrine e Perseut e llogarit 10 ore ne dite marshimin kurse per ushtrine romake vetem 7 ore ne dite. Kjo nuk eshte ne rregull edhe te jesh i bindur ti qe nuk kane marshuar ne asnje menyre 10 ore ne dite ushtaret e Perseut te Maqedonise.
Kjo do ishte cmenduri per ta besuar qe paskan marshuar 10 ore ne dite.
Prandaj ti Ramazan Kica e ke gabim vendin e Uskanes ne Grazhdan. Uskana eshte ne Kercove edhe me largesine me 7 ore ne dite marshim per secilen ushtri del qe Uskana eshte pikerisht ne Kercove.
Eshte edhe nje argument tjeter shume i fort qe tregon se Uskana eshte ne Kercove edhe jo ne Grazhdan. Ky argument shume i fort eshte qe Maqedonia antike nuk e perfshinte Kercoven sepse Kercova ishte e Mbreterise Ilire edhe banohej nga Penestet. Kurse Shkupin, Tetoven e Gostivarin i ka pasur Mbreteria Dardane.
Maqedonia antike nuk ka qene afer me Grazhdanin ne Diber por ka qene ne kufi me Kercoven. Kercova ishte ne kufi me Mbreterine e Maqedonise.
Mendimi i akademikeve shqiptare rezulton qe eshte i vertete qe Uskana eshte ne Kercove.
Mund te shkruash nje koment me mendimin tend tani se ndoshta mos ke ndryshuar mendim ti Ramazan? Te duket me e besueshme tani Kercova si vendi i Uskanes?
Te lumte Aristotel Mici, shkrim shume i mire.
I padituri qe shtiret si i ditur,nuk ka vetem injorancen uluritese,perseritese,arme per te mposhtur te verteten.Ka edhe djallezine.
Se pari do ti jap pergjigjen e Barletit nje shejtan budallai grekoman me nofkat pellasgos dhe erdogan per kombesine e Epiroteve sipas Barletit,meqenese ay i referohet Barletit.
Ne pershkrimin e Kuvendit te Lezhes,qe Barleti e quan Alessium,22 mije hapa nga Kruja) ,Barleti ngre nje pyetje retorike:”Nga e ka zanafillen fisi i Epiroteve,apo i Arberve?Epirotet,te cilet jane quajtur edhe Arber,thuhet se e kane zanafillen e tyre nga Albanet”.Historia e Skenderbeut f92.Perktheu Stefan Prifti.
Keto thote Barleti per Epirotet,or derr grekoman.E more vesh tani?
Kesaj sherretes se vendit,WWwiluminat mente cmenduria,.Po pat lexuar kjo nje rresht nga vepra e Barletit,une nuk komentoj me ne kete gazete.Kjo i ben zbor celularit,Llaptopit,ka kopjuar gjithe studimet e ramazan Kices dhe me distancat qe jep Ramazani,qe ka studiuar veprat origjinale,.
Pse nuk lexon Historine e Barletit ti,po kopjon Ramazan Kicen?
Libri,Libri,eshte e verteta,nuk eshte Kompjuteri.
Po ju jeni bira kurvash proletare,fshatare, Yt ate kapterr nuk ka pasur nje liber ne shpi.
Je shejtan me boje ti,,var ato carcfet,se kujton qe nje mullar me budalliqe,quhen Mencuri.Barleti.Historia e Skenderbeut.fq112.
“Ne Perendim te diellit ngriti cadrat ne Diber te Poshtme tetedhjete mije hapa larg Krujes,prane nje kodrine te mbuluar me ferra,ose me drejt,prane nje pylli plot me druj shume te dendur.Ketu para se gjithash gjeti nje vend te pershtatshem per te ngritur prita.
Ja,cfare shkruan Barleti per vendbetejen e Torviollit.
Barleti nuk e ka permendur Malin Korab,as me emrin Korab as me emer tjeter.
Ka permendur toponimin Kerraba(cherabi)per masivin e Krrabes qe shtrihet ne jug te Tiranes.
Perkthyesi pse shkruan “skiptaret”? Nuk besoj se Muzaka ka perdorur ate term se eshte nje term modern. Ketu ngaterrohen dhe skiptaret modern (90% musliman) qe urrejne Arberit. Shkruaje ashtu si Muzaka, cfare termi perdori?
Shqipetar = Yskyptar = Ata qe vijne nga Shkupi, qendra Osmane e Ballkanit Perendimor.
e morrem si emer me 1650-1707, gjate Osmanise se Qypryllinjeve.
Kastrabeu ne sherbim te sllavizimit e latinizimit total te arberoreve.
nje palo principate, neper majat e maleve, Shqipetaret e vertete Osmanllinj ne Ushtrine e Ndritur Islame.
Etnonymin shqiptar e ka sqaruar gjuhetari Gjovalin Shkurtaj.Vjen nga folja SHQIPTOJ.
PERDORIMIN ME TE LASHTE TE RRENJES E GJEME TEK BUZUKU-ME THASHUNE SHQYP.
mOS DALIM MBI GJUHETARET .
shqiptaret nuk kane perdorur kurre shtremberimin turk ysqyp,as kane perdorur shtremberimin turk -arnaut,o rroshi !
Qe ne hyrje shkrimi eshte komunist,qe kerkon luften e klasave.”Djali despitit te Muzakajve!?Turp ky term.Djali i princit te muzaksjve,eshte termi kohes.
Urime Zoti Aristotel Mici per kete shkrim te kendshem dhe informues!
Po o Idiot me comentin Fatmir (Fate angl) Loqja.
Mire Despot nuk eshte Arnautce (Skiptare) po Princ “eshte” (este)?
Po fjala shkrim (scrive) qe ke permendur (mind angl) mos eshte Arnautce?
Po fjala term?
Po fjala Despot?
Kastrioti ishte Greke Orthodhokse.
I thone 1100 vjet Bizant o Idiot.
Greqisht i thonin Dhespot jo despot pa kuptim doni apo nuk doni you bijte e Deputetit Osman Ismail bej Vlores,Frashellinjve,Hasaneve,Tahsimeve etj.
Sa per dobicat e tjere Orthodhokse te Mihalis Gramenos,Niko-Laos Idhromenos etj jane turpi i ketij Kombi te Lashte Greko-Ilyre.
Për WWW menetalternativa kam shkjarim për ate qa thotë për serbët dhe maqedonët
Serbët janë popull hibrid dhe me kultur hibride ata përmbajnë mbrenda mbi 2.5 milion Rom të serbizuar (këtë shifer e pati deklaru kryetari i shoqates Rome në Serbi i cili ma vonë ose u zhduk ose u elimiu ) këta u ortodoxizuan nga kisha serboruse gjithashtu ka shumë shqiptarë dhe boshnjak të asimil. mjafton edhe sot të shifen figurat e politikës dhe artit ishin dhe janë shumica nga familje Rome Boshnjake dhe Malazeze-shqiptare
Kurse Maqedonët dihet se janë artificial dhe aty dominojnë Rom të krishtenizuar dhe shqiptarë të asimiluar
Shpesh kur shkruhet për Histori mesjetare shqitare shkruhet se ishin të pushtuar nga Turqit a ekzistonte atëherë ky emërtim apo ishte osmanlluk dhe nëse atëherë emërtimi Türk nuk përdorej për Imperinë Osmane është gabim historik tu atribohet ajo periudhë vetëm Turqve kur dihej se atë Imperi e bënin edhe popuj të tjerë
Besoj se termi Turk përdoret çëllimshëm politikisht për kohën sot për urrejtje
Cdo shkrim per historine e te pareve tane i shkruar mbi baze dokumentesh, pa hamendje, stisje e inate, qofte edhe referenca me nje kahje, ka vlere. Autorit pergezime.
Një korrigjim vetëm… Jo LINGUISTË por në shqip GJUHËTARË..
LE TA MBAJMË GJUHËN SHQIPE TË GJALLË DHE TË PASTËR..
Dolën MBETJET SPERMATIKE OSMANE në sulm frontal (Osmanlluk -Arben etj) kundra Shqiptarëve , dolën edhe DRITËSHKURTËRIT GREKOFILË , si DETARI – ERDOGAN etj , kundra Shqiptarëve që duke u kamufluar me petkun e ARBËRVE hidhen edhe këta në sulm frontale kundra çdo gjëje shqiptare.
E PRA , O TURKOSHAKË DHE GREK.QIRË , MËSONI SE, GREKËT KUR ERDHËN NË GADISHULLIN ILIRIK GJETËN PELLAZGËT KËTU (STËRGJYSHËRIT E ILIRËVE DHE DARDANËVE) , GJITHASHTU EDHE KUR ERDHI RRACA E QELBUR SLLAVE GJETI DARDANËT TË CILËVE U ZAPTOI DHE VODHI TROJET, GJITHASHTU EDHE KYR ERDHI MURTAJA OSMANO-TURKE GJETI PO ASHTU ARBËRIT (NIPËRIT E ILIRËVE) …. E PRA JU B@THLËPIRËS SLLAVO-TURKO-GREKË MËSONI NJËHERË E PËRGJITHMONË SE, ZOTËRIT E GADISHULLIT ILIRIK ISHIN, JANË DHE DO TË JENË SHQIPTARËT…
1100 vjet Perandori Greke e Perandorit Ilyre Greke Megas Kostantinos Bizantit ku ishit you turqit zoti Korcari?
Te jetosh 1100 vjet Epirote Greke dhe te turqizohesh pastaj dhe te jesh edhe “Pellazge apo Ilyre” kesaj ci thone!
E merni vesh you o katundare qe Arnautia u krijua (criate angl) si Musht i dy Perandorive te fundit.Asaj Greke te Bizantit dhe Asaj Osmane me Epirote te turqizuar te ashtyquajture Albanas.
Nuk te mjafton ty o Idiot qe faktet historike per Mesonjetoren e pare Shqipe ne fund te shekullit te 19te?
Cfare doni me shume you servilet,spiuet,tradhetaret (servis,spy,traitor) te Kombit Greko-Ilyre te kuptoni?
Në rradhë të parë , perandoria Bizantine NUK ISHTE greke o Erdogan, ishte vazhdimësia e perandorisë Romake…
Plus që me dhjetëra perandorët ishin Shqiptarë , si Komninoni, Galerioja, dhe Kostandinopojës I MADH emrin e të cilit mban edhe qyteti simbol I KOSTANDIN opojës…
Perandori greke SKA PATUR KURRË, edhe ajo e LEKËS SË MADH (Aleksandrit) nuk ishte greke por ILIRO-MAQEDONASE , sepse Mamaja e Lekës së Madh ishte motra e mbretit ILIR, ndërsa Filipi ishte maqedon …
Tregomë o TURKOSHAK ME NDËRGJEGJE GREKE , një VETËM NJË kryengritje të vetme greke ndaj Turqve ,NJË TË VETME jo më shumë … ska asnjë ,pse ????
Sepse grekët ishin zhdukur që me kohë ….
Edhe pavarësinë SHQIPTARËT SI MARKO BOÇARI, KARAISKAQI , BUBULINA, BYTHGURI (KOLLOKOTRONI) , XHAVELLA , MJAULI , KAPODISTRIA , ETJ ja dhuruan Greqisë… se po të ishte për Grekët, edhe sot akoma nën thundrën e turkut do ishte…
Bile edhe gjuhën helene antike nga Shqiptarët dhe Fenikasit e huazuar, nga shqiptarët gjuhën dhe nga Fenikasit Alfabetin…
KËSHTU O GREKOFIL ME ORIGJINE TURKE MËSO SE SHQIPTARËT ISHIN, JANË DHE DO TË JENË ZOTËRIT E GADISHULLIT ILIRIK …
Korcari,doja ti pergjigjesha grekomanit,por nuk kam c`i shtoj Komentit tuaj.
Ne shqiptaret,,i kemi te komplexuarit,,inferioret,te paditurit,tradhetaret,,NE QEVERI,NE POLITIKEN E TE Dy KRAHEVE..Populli shqiptar eshte i qarte dhe krenar per prejardhjen e Lavdishme.
demo.. na kanë mbytur Turko-Sllavo-Greko filët