Nga Ahmet Çollaku
Më 5 Janar të vitit 2011, nipi im Xhevat Hana, Prokurori I Krimeve të Rënda nderrojë jetë.
Ishte nje vdekje e sforcuar, ishte nje helmim.
Ishte muaji I Panairit të librit kur ne u takuam dhe pimë kafe aty pranë, ishte buçko.
Në se do të lexoni shtypin shqiptarë, aty nga viti 2011 e këtej, do të kuptoni dramën e madhe të familjes Hana, vdekjen e nipit tim, të princit të Rrajcës, atij që nuk kishte frikë.
Ashtu si heronjtë e përrallave.
Tani, nipi im, ska për të zbritur kurrë aty në Majë të Hundës, aty ku është busti I Heroit tonë Kombëtarë, Skënderbeut, aty ku rruga automobilistike përshkonte gati një rreth, aty ku të shëmbellente sikur ishe një podium antik,që sodiste një ndeshje gladiatorësh.
Pra, që andej, si në fundin e një gote vere, nipi im, Xhevat Hana, do sodiste këtë peizazh magjepës me dëshirën sublime, do të ecte tre orë më këmbë deri në Skënderbe.
Shtëpia e Xhevatit atje në Skënderbe nuk duket nga Maja e Hundës, mund të duket me ndihmën e një pasqyre reflektuese lartë në qiell.
Një herë, vite më parë, rrugën deri në Skënderbe, e bëmë bashkë, unë, Xhevati dhe Gurija, nëna e tij, çupa e xhaxhait të madh. Shkuam nga Polica, një rrugë plotë me kujtime fëminore.
-Kam shumë punë,- tha diku Xhevati.
-Mos mu telendis shumë,-ia ktheu Gurija, nëna e tij mbështjellë flokët me shami…
Atëhere nipi im, luftonte për një ideal të madh, për drejtësinë kombëtare. Dhe nuk kishte frikë, ishte trim, kërkonte rrënjët e krimit, qeveritarët që bënin kërdi…
Kujdes, e porosisja unë, por ai nuk më dëgjonte.
Xhevati ka lindur në fshatin Skënderbe në një shtëpi ndertuar me gurë gëlqerorë, rrëzuar nga ajo faqe malli mbi krye, gurë, që u gëdhenden nga ustallarët e fshatit, brezat e atyre që ndërtuan Stambollin.Ky prokuror ndeshej me ujqë të mëdhejë.
Ah, më duket se unë e mora më qafë nipin tim, unë u bëra shkaktarë që ai shkoj ndoqi shkollën e drejtësisë, në këtë vënd, ku drejtësia kërkohet më kandil dhe të huajit I hedhin ujë…
Nipin tim ma helmuan, ashtu siç kanë helmuar shume strategë.
Të vjen për të qarë të shikosh shtëpia e tij në Skënderbe, tani duket si një karakollë ku ka plasur një bombë…
Metamorfoze shqiptare…
Nipin tim e helmuan, sepse ai po kopsiste disa dosje të mëdha, si ate të Remzi Hoxhes, të Rrugës së Kombit, e të tjera.
Ai që bëri këtë gjëmë, del në dritare, pastaj zbret dhe ngjitshkallët, pa u fshikur nga as nje hither, është ai që derizhon një kombë të tërë, mëkatari, kurse Rama, Zoti e di se kujt I predikon…
Atje në Skenderbe, shtëpia e Xhevat Hanes u shëmb, tani dukenca mure si brinjë të një njeriu misterioz, a një fosile parahistorike.
Zaten kështu I ka shkaur fati Rrajces, dikur Serbi e dogji tri here, socializmi e bëri copa copa, demokracia krijojë ligjin 7501…
Eh, çfarë s’bënë poshtërsia, dinakëria, tradhëtia…
Ja çfarë shkruan një qytetar poshtë një shkrimi, I nderuar, njerezsi Xhevati jane aq te medhenj e te larte sa politiqenet apo qeveringomaret e vendit tone nuk is vlen as ti zene me gone. Xhevati do te kujtohet nga populli shqiptar si Prokurori që akuzoi dhe fitoi mbi qeverine.
Ҁ’kohë po jetojmë?
Sidoqoftë, në Rrajcë mungon busti I nipit tim!
