(Letër e hapur, drejtuar komisionit qendror të statusit “Dëshmor i atdheut”)
Hilë Lushaku
Më 13 janar 2023 mbushen 110 vjet nga krijimi i strukturave të sigurisë e qetësisë publike. Nga radhët e kësaj strukture janë regjistruar shumë individë që kanë kryer sakrificë sublime dhe kanë humbur jetën në përmbushjen e detyrës. Pavarësisht sistemit politik dhe periudhës kur kanë shërbyer, të gjithë ata punonjës të qetësisë meritojnë të shënohen në altarin e krenarisë kombëtare, sepse kanë sakrifikuar jetën d
he derdhur gjakun, gjë që nuk mund të harrohet dhe duhet të nderohet. Në të gjithë botën e emancipuar vepra e të rënë është monumentale dhe para lapidarëve e përmendoreve të tyre përulen mbretër, perandorë, burra shteti, udhëheqës të shquar.
I vetëdijshëm për nevojën e ringjalljes së tyre, së bashku me disa miq e shokë, u përfshimë në një përpjekje të lodhshme për listimin shterrues të të rënëve në periudhën 1 janar 1990-31 dhjetor 2022. Me një angazhim shumë serioz dhe shumë të gjatë, duke punuar pa u ndaluar për 28 muaj, kërkova në arkiva e zyra, studiova me mijëra fletë dokumentesh, udhëtova në shumë rrethe nëpër Shqipëri, kontaktova familjarë e kolegë të punonjësve të policisë të rënë në detyrë dhe kam mundur të realizoj një punë të arrirë që do t’u sjellë shqiptarëve dhe historiografisë sonë një dëshmi shumë të rëndësishme për ndërgjegjen tonë individuale, shoqërore e kombëtare.
Libri, titulluar “Të rënët”, vlerësuar si nevojë e kohës për identifikimin, listimin shterues të punonjësve të strukturave të varësisë së Ministrisë së Brendshme dhe nderimin e merituar të tyre, do të jetë së shpejti në duart e lexuesve. Kujtimi i të rënëve nuk është thjesht një ceremonial protokollar në ditën përkujtimore të humbjes së jetës. Nderimi i tyre është së pari detyrim njerëzor, por mbi të gjitha një borxh i madh i pagimit të gjakut të derdhur për rend, qetësi, siguri dhe garantim të zbatimit të ligjit. Angazhimi për këtë punim i kapërcen kornizat politike sepse synon të sjellë reflektim të institucioneve dhe mbarë shoqërisë shqiptare ndaj gjithë të rënëve, për t’i ngritur meritueshëm në piedestalin e lavdisë, larg kahjeve politike dhe ndikimeve të tjera që mund t’u zbehin vlerat e sakrificës me jetën e tyre.
Vepra që kanë kryer të rënët u jep atyre pavdekësinë në përjetësi. Për ata që sot janë të rinj në strukturat e qetësisë, të rënët në detyrë apo për shkak të saj mund të mos njihen, e fatkeqësisht, në disa raste mund të mos jenë dëgjuar. Shqipëria e përgjakur ka shumë të tillë. Punonjësit e sigurisë publike gjithnjë janë misionarë të paqes e qetësisë publike dhe jo të idealeve të politikës apo besimeve të ndryshme. Si të tillë, ata, duhen konsideruar dhe vlerësuar njëtrajtësisht, paanshmërisht, pavarësisht sistemeve politike apo subjekteve politike që marrin përgjegjësinë e drejtimit të shtetit.
Kam gjykuar se përjetësimi i emrave dhe jetëshkrimeve të të rënëve do t’i shërbejë shoqërisë në ruajtjen dhe nderimin e historisë sonë përmes mediumeve apo veprimtarive të ndryshme, si një qelizë e memories së kombit, si shenjë respekti i vetvetes dhe atyre që u flijuan për ne. Hulumtimet për këtë punim evidentuan se gjatë 32 viteve, nga ndryshimi i sistemit politik, shënohen 422 të rënë në radhët e efektivëve të Ministrisë së Brendshme, ndërsa të plagosur janë edhe më shumë. Prej vitesh autoritetet shtetërore vijojnë të cilësojnë gabueshëm shifrat 224-225 dëshmorë, ku përfshihen emra dëshmorësh dhe të rënësh, fakt ky që pasqyron nivelin e ulët të veprimtarisë së institucioneve në regjistrimin, trajtimin dhe nderimin e tyre nga shteti. Realisht, nga janari 1990 e deri më 31 dhjetor 2022 kanë fituar statusin “Dëshmor i atdheut”, 186 të rënë në detyrë apo për shkak të saj, prej tyre, përkatësisht sipas strukturave: 94-rendi, 32-krime, 13 speciale (RENEA+BRISKU), 12 FNSH, 10 qarkullimi rrugor, 8-kufi, 3-objekte, 6-Garda, 3-MNZ, 4-Forca të Gatshme dhe 1-vullnetar. Teksa numri i të rënëve është tronditës, si pasojë e paqëndrueshmërisë së nivelit të sigurisë, gjatë të njëjtës periudhë është regjistruar vetëm një politikan i vrarë. Koha do të shpjegojë arsyen e këtij fakti, por brezat le të mësojnë kush janë të rënët, le të përjetohet e hidhura mbi tokë e të mësohet prej saj, teksa “ata” qëndrojnë në foto duke shënuar historinë mbi pllakat e mermerta. Një pjesë e tyre, nuk humbën jetën se guxuan më shumë se kolegët e tyre, apo se gabuan duke humbur toruan, gjakftohtësinë dhe kaluan në aventura. Ata u vranë ballas me krimin e sofistikuar. Jeta e tyre u shua nga armët vrastare që vollën zjarrin e metaltë mbi trupat e punonjësve të pambrojtur për shkaqe të ndryshme. Jeta e tyre u ndërpre nga krimi që kundërshton rendin e qetësinë, kundërshton zbatimin e ligjit. Ata lanë gjurmë gjaku, shkruan histori të dhimbshme në përballjen dhëmb për dhëmb me krimin, siç janë përshkruar në jetëshkrimet e tyre. Një pjesë tjetër qartazi tregon mungesën e ndjeshmërisë dhe trajtimit special nga shteti ndaj rëndesës psikologjike. Po ashtu, evidentohet në jo pak raste paaftësia e institucioneve për t’i pajisur punonjësit e sigurisë me mjete të përshtatshme, duke sjellë shpesh aksidente me pasojë vdekjen. Gjatë 32 viteve demokraci, bilanci me jetët njerëzore të humbura, kryesisht të policëve, ka qenë i dhimbshëm. Gjaku dhe heroika e tyre janë me emra dhe secili emër ka amanete, sakrifikoi lulen e rinisë, disa ende pa krijuar folenë familjare, të tjerë lanë fëmijët jetimë dhe bashkëshortet vejusha, ndërsa prindërit zemërtharë.
Harta e të rënëve në luftë me krimin është shtrirë gjeografikisht në të gjithë Shqipërinë. Duke synuar ringjalljen e të rënëve të strukturave të Ministrisë së Brendshme, nderimin e merituar të tyre, dhënien e pavdekësisë në përjetësi, jo ndezjen e hasmërive dhe të hakmarrjeve, po ju drejtohem me këtë letër të hapur, juve të nderuar anëtarë të Komisionit Qendror të Statusit “Dëshmor i Atdheut”, për të rivlerësuar të gjitha propozimet e prefekturave, të këshillave të qarqeve, të drejtorive vendore të policisë dhe kërkesat e lutjet e familjarëve lidhur me dhënien e statusit, kur rrethanat vërtetohen se humbja e jetës ka ardhur si pasojë e përmbushjes se misionit të ruajtjes së sigurisë. Janë të pafundme letrat e kërkesat e familjarëve të punonjësve të rënë në detyrë për respektimin e merituar të bijve të tyre dhe trajtimin e nderimin e secilit, pa dallim, ndër vite. Në arkivin e Kryeministrisë është një letër emocionuese, dërguar nga babai i një dëshmori, i cili është i vlefshëm për të gjithë kryeministrat dhe qeveritarët, sepse krahas dhimbjes njëkohësisht reflekton thirrjen e përbashkët të të gjithë familjarëve të të rënëve. Ai shkruan: “Kryeministër… djali im është vrarë për këtë qeveri, por me sa duket ju shikoni karrigen tuaj, por mos harroni se ajo karrige është larë me gjak nga djali im dhe gjaku i tij nuk është shpërblyer…”.
Përkujtimi e nderimi i të rënëve është detyrim brezash, është detyrim i të gjallëve, por jo më pak i institucioneve përgjegjëse. Ata që derdhin gjakun, mbjellin farën e lirisë. Ky mësim i hershëm i antikitetit latin nuk vdes kurrë. Ata që derdhen gjakun ishin të vetëdijshëm për rrugëtimin e tyre heroik dhe sakrificat sublime që ka detyra e ruajtësit të rendit. Ishin të qartë se jeta e tyre kalon nëpër rreziqe e kurrë nuk devijuan apo u zmbrapsen para vështirësive, por shërbyen me devotshmëri. Trimëria e dëshmuar në shumë raste ishte produkt i qartësisë dhe arsyes, në përmbushje të misionit të shenjtë të sigurisë. Vlerësimi i të rënëve është një detyrim sublim i shenjtëruar sikurse edhe statusi “Dëshmor i Atdheut”, duke konsideruar se të gjithë të rënët në detyrë janë të njëllojtë me ata që kanë rënë në fushëbetejat e shqiptarëve për mbijetesë nëpër shekuj për mbrojtjen e truallit arbëror.
Në këtë kuadër shteti shqiptar u është borxh shumë të rënëve dhe familjeve të tyre, sepse janë përdorur standarte të ndryshme, me ndikime politike e krahinore. Disa janë harruar se nuk ka pasur kush të interesohej për nderimin e tyre. Nëse do të ishte zbatuar rigorozisht ligji nr.109/2018 “Për statusin e Dëshmorit të Atdheut”, neni 5, “Kriteret për shpalljen ose njohjen e statusit “Dëshmor i atdheut”, shkronjat “i”, “j”, “l”, “ll”, “m”, në strukturat e sigurisë publike do të numëronim më shumë dëshmorë nga lista prej 422 të rënëve në detyrë.
Me këtë rast, duke respektuar institucionet, por edhe i nxitur nga sa kam shkruar në librtin që do të botohet së shpejti, me merakun e madh për të ndihmuar në dhënien drejtësi, ju drejtohem ju të nderuar anëtarë të Komisionit Qendror të Statusit “Dëshmor i Atdsheut”, të korrigjoni padrejtësitë e këtyre 32 viteve dhe të rivlerësoni dokumentacionin për nderimin me statusin e dëshmorit të rënët e poshtëshënur:
- Arben Mark Legisi, i cili me dekret nr.7429, datë 20.11.1990, nga Presidiumi i Kuvendit Popullor është dekoruar me urdhrin “Për vepra trimërie”, së bashku me nënoficerin Ilir Gjyrdedi (Komisioni Qendror i Statusit “Dëshmor i Atdheut”, me vendimin nr.11, datë 04.07.2003, shpall dhe i njeh Ilir Ali Gjyrdedi statusin “Dëshmor i Atdheut” dhe familjes së tij i jep simbolin “Familje e Dëshmorit të Atdheut”). Përse jo Arben Legisi që u vra nga i njëjti autor, në të njëjtin vend dhe në të njëjtën kohë?
- Gëzim Xhemal Muça, polic i forcave speciale, humbur jetën aksidentalisht së bashku me kolegun e tij Luan Ismail Haxhija (këtë të fundit Komisioni Qendror i Statusit “Dëshmori i Atdheut”, me vendim nr.12, datë 04.07.2003 e ka shpallur “Dëshmor i Atdheut” dhe familjes i ka dhënë simbolin “Familje e Dëshmorit të Atdheut”).
- Gramoz Muhamet Zeneli, u vra më datën 11.12.1990, në postën kufitare Çiflik, Sarandë, nga gjashtë shkelës kufiri, të cilët u qëlluan më pas nga njësiti kufitar dhe mbetën të vrarë katër prej tyre (Janë gjallë kuadrot e atij reparti dhe dëshmojnë rrethana krejt ndryshe nga sa përshkroi atëherë hetuesia e asaj kohe, duke theksuar se kufitari u vra pabesisht, me 9 plumba, para thirrjes për ndalje nga njësiti kufitar).
- Mirjan Dino Hoxha, efektiv i ndërhyrjes së shpejtë në Tiranë, humbi jetën më datë 21.04.1991, për mbrojtjen e rendit e sigurisë publike dhe të objektit të ambasadës polake në Tiranë.
- Armelin Isa Zeka, efektiv i ndërhyrjes së shpejtë në Mamurras, reparti nr.713, Drojë, humbi jetën më 6 dhjetor 1991 duke mbrojtur bankën e shtetit, filiali Laç (Për trimërinë dhe vendosmërinë e treguar, ish-Presidenti i Republikës, i ka dhënë Ermetin/Armelin Isa Zekës dekoratën e lartë të trimërisë, duke e shpallur njëherazi “Dëshmor i Atdheut”). Përse nuk i jepet statusi i dëshmorit të atdheut?
- Hajrulla Kadri Uku, efektiv i policisë në Kamzë, aksidentuar për vdekje në krye të detyrës në patrullë shërbimi, më datë 8.12.1991, në kthesën e Valiasit, ndryshe nga standardet e tjera është pa status dëshmori.
- Ndrek Pjetër Çuni, efektiv i postës së policisë, roje në hidrocentralin e Komanit, humbi jetën në krye të detyrës, mbasi rrëshqiti dhe u mbyt në liqen, prej nga nuk u nxorr kurrë.
- Durim Seladin Xhani, fillërojtës, më datën 05.12.1992, në një mot shumë të vështirë gjen vdekjen në krye të detyrës si rezultat i rënies në tension të lartë, gjatë kontrollit dhe riparimit të linjës telefonike.
- Ardian Spiro Mino, gardist, humbi jetën në aksident automobilistik, duke shoqëruar Presidentin e Republikës më datë datën 25 mars 1993, në afërsi të vendit të quajtur “Qafë-Lalar”, në rrugën automobilistike Patos-Ballsh, (Arben Zhuzhi, në grupin e presidentit të mëvonshëm, në rrethana të njëjta, me të drejtë, është shpallur dëshmorë).
- Nasibi Çelnik Dulellari, polic në Korçë, humbi jetën në shërbimin e postbllokut më datë 19.12.1993, si rezultat i veprimeve të dhunshme të një drejtuesi mjeti i cili e mori zvarrë 75 metra. Presidenti i Republikës me dekretin nr.751, datë 12.01.1994 i ka dhënë të ndjerit “Medaljen për Ruajtjen e Rendit Shoqëror”, me motivacionin “Për dhënien e jetës në forcimin e rendit dhe të qetësisë publike” (pas vdekjes). Polic shembullor. Përse nuk i jepet statusi?
- Ndue Zef Kaza, shef i sektorit të krimeve në Mirditë, humbi jetën më datë 07.01.1994, në krye të detyrës, është dekoruar nga Presidenti i Republikës me dekoratën “Për vepra trimërie”, me motivacionin “Për trimëri e vendosmëri të treguar në kryerjen e detyrës”.
- Isa Murat Tahiri, shef i sektorit të policisë rrugore në Malësi e Madhe, vritet nga një vartës në krye të detyrës, më 17.05.1994. Presidenti i Republikës, me dekretin nr.1353, datë 24.01.1996, i ka akorduar “Medaljen e trimërisë”, me motivacionin “Për kontributin e çmuar që ka dhënë në proceset demokratike, për punën e palodhur e me ndershmëri për të cilën dha dhe jetën, duke u vrarë në krye të detyrës”, si dhe e ka shpallur “Dëshmor i Atdheut”. A ka qenë i pabazuar në ligj dhe në prova dekreti i presidentit?
- Edmond Seit Blliku, nënoficer në kufi, humbi jetën në krye të detyrës, në rolin e përgjegjësit të ndërresave, më datë 29.07.1994, duke u vrarë me armë zjarri nga një vartës problematik. Komanda eprore plotësoi të gjithë dokumentacionin ligjor për shpalljen dëshmor të tij dhe lidhjen e pensionit për prindërit e tij, por premtimi u harrua, mbeti në letër.
- Mentor Qamil Kola, punonjës policie në Bulqizë, humbi jetën në aksident me makinë në krye të detyrës, datë 18.07.1996, ora 03.00, në rrugën automobilistike Bulqizë-Burrel, në vendin e quajtur Qafë-Buall, 3 km në afërsi të Krastës.
- Gëzim Sulejman Neziri dhe 17. Besim Sulejman Neziri, u vranë barbarisht nga persona të njohur për aktivitet kriminal, duke qenë në krye të detyrës. Komisioni Qendror i Statusit “Dëshmor i Atdheut”, me vendim nr.416, datë 11.07.2011, nuk e ka shpallur Gëzimin “Dëshmor i Atdheut”. Ky vendim rezulton absurd, përkundër disa vendimeve të tjera, dëshmi padrejtësie dhe me standarde të shumëfishta të institucionit që gjykon e shprehet për gjakun e derdhur nga bijtë e ndershëm në shërbim të ligjit.
- Krenar Enver Gjoni, polic në drejtorinë e Tiranës, u vra më datë 13.03.1997, pas lënies së shërbimit të turnit të parë, në ambasadën amerikane, u qëllua për vdekje nga persona të paidentifikuar, terroristë. (Kolegu i tij, Rufan Hakrama, me të drejtë, me vendim nr.12, datë 04.07.2003, është shpallur “Dëshmor i Atdheut”).
- Andreat Ibrahim Selmani, polic në Fier, ekzektuar nga grabitës të automjeteve më datë 19.04.1997, duke qenë me shërbim në rrugën Fier-Gjirokastër. (Komisioni Qendror i Statusit “Dëshmor i Atdheut”, me vendim nr.406, datë 25.04.2011, ka shpallur “Dëshmor i Atdheut”, policin e Shkodrës, Gëzim Musa Bushaj, i cili ka humbur jetën në rrethana të njëjta).
- Fatmir Gjeto Sinaj, ekzektuar midis qytetit të Shkodrës, në datën 25.04.1997, në krye të detyrës. Këshilli i qarkut Shkodër i është drejtuar me kërkesë Komisionit Qendror të Statusit “Dëshmor i Atdheut”, për shpalljen “Dëshmor i Atdheut” të Fatmir Sinaj, ndërsa Komisioni, pasi ka shqyrtuar dosjen nr.228, me dokumentacionin përkatës, ka marrë vendimin nr.266, datë 25.02.2009 dhe nuk i jep statusin e “Dëshmorit të Atdheut”?
- Nderim Muharrem Muja, në detyrën “Drejtor i Përgjithshëm” i Emergjencave Civile dhe “Drejtor i Përgjithshëm” i MNZ-së, ekzekutuar në krye të detyrës në Shkodër, më datë 14 qershor 1997, në qytetin e tij të lindjes nga forca të errëta dhe destruktive, mbetet në harresë.
- Prel Ndoc Ndreshaj, nga Dukagjini i Shkodrës, polic në Delvinë, ekzekutuar në krye të detyrës nga grupe kriminale më datë 17 qershor 1997.
- Fatmir Haxhi Voka, polic i ndërhyrjes së shpejtë, në Tiranë u vra duke mbrojtur katër vajza nga persona të armatosur, në Selitë, Tiranë, më datë 7 nëntor 1997, duke manifestuar akt trimërie, humanizmi e fisnikërie.
- Artan Xhemal Gjyzeli, shef i rendit në Peqin, ekzekutuar në Durrës. Këshilli i qarkut Durrës, më datë 17.03.2013, i ka dhënë titullin “Dëshmor i Atdheut”, ndërsa Komisioni Qendror i Statusit “Dëshmor i Atdheut”, nuk i jep statusin e dëshmorit. (vendimin nr.730, datë 19.05.2017 ka vendosur mos shpalljen dëshmor).
- Bujar Fatmir Kastrati, agjent i policisë kriminale, polic shembullor, ekzekutuar në krye të detyrës, më datë 28 dhjetor 1997, në Durrës dhe çuditërisht nuk rezulton as në listën e të rënëve në detyrë.
- Ilir Sinan Beshiri, polic rrugor, me shërbim në Kamzë, e përplasi për vdekje një makine pa targa, më 30 janar 1999.
- Petrika Pali Demika, polic në Korçë, ka qenë me shërbim me kolegun e tij Gjergji Palloj, plagosur të dy për vdekje nga i njëjti autor, më datë 29.09.1999, vdekur në data të ndryshme. (Me vendim nr.343, datë 27.10.2010 Komisioni Qendror i Statusit “Dëshmor i Atdheut” i ka dhënë kolegut të tij, Gjergji Palloj titullin dëshmor, ndërsa Petrika rezulton i harruar).
- Kudret Muhamed Taka, goditur nga rrufeja, më 25 gusht 2001, në rrugën nacionale Tiranë-Dajt, afër fshatit Priskë, në krye të detyrës, në ndjekje të disa elementëve që kishin tentuar të kryenin grabitje ndaj disa shtetasve të huaj në zonën e Dajtit.
- Gjon Bardhok Ndrejaj, inspektor i policisë rrugore në Krujë, aksidentuar për vdekje nga një automjet, ndërsa kryente detyrën në goditjen e kundërvajtjeve në vjedhjen e lëndëve drusore. Autori është dënuar, ndërsa Komisioni Qendror i Statusit “Dëshmor i Atdheut”, me vendimin nr.98, datë 21.12.2007, nuk i ka dhënë statusin “Dëshmor i Atdheut”.
- Xhovalin Preng Ndreu, polic dhe shofer i shefit të komisariatit, u ekzekutua më 6 gusht 2003, së bashku me nënkolonelin Gani Malushi, ky i fundit me meritë gëzon statusin e dëshmorit të atdheut, ndërsa Xhovalinit i është refuzuar kjo e drejtë e ligjshme.
- Zambak Elez Curraj, polic rrugor në Malësi e Madhe, aksidentuar për vdekje në krye të detyrës. Ka të gjithë dokumentacionin e rregullt për të fitur statusin e dëshmorit, por nuk kuptohet se çfarë pengon dhënien e kësaj të drejte.
- Shkëlzen Pjetër Vukaj, evidentuar në komunikatën operative të Ministrisë së Brendshme, rezulton se humbi jetën aksidentalisht më 21.11.1992. ora 15.30’, në qytetin e Shkodrës, në moshën 26 vjeç, inspektor i policisë kriminale, me gradën toger, duke shkuar në shërbim për punë operative.
- Kastriot Hasan Aliaj u aksidentua barbarisht më 11.02.2010, në rrugën Tiranë-Durrës, në vendin e quajtur Koxhas, gjatë kryerjes së detyrës, nga një makinë që lëvizte me shpejtësi të madhe. Prokuroria e rrethit gjyqësor Durrës, me aktin nr.3233 prot, datë 03.03.2010, vërteton se i ndjeri Kastriot, me detyrë “trupë shërbimi trafiku e linja” është aksidentuar nga një makinë që lëvizte me shpejtësi të madhe, ndërsa Komisioni Qendror i Statusit “Dëshmor i Atdheut”, çuditërisht, me vendim nr.654, datë 08.04.2013, nuk e ka shpallur “Dëshmor i Atdheut”.
- Ervin Robert Haxhiu, humbi jetën tragjikisht në krye të detyrës, më datë 25.09.2016, nga një aksident në “bulevardin blu”, në Kamëz, si pasojë e goditjes nga një automjet që lëvizte me shpejtësi 150 km/orë. (Hysni Mehmet Kobilja, humbur jetën në rrethana të njëjta, me vendim nr.19, datë 22.12.2003 të Komisionit Qendror të Statusit “Dëshmor i Atdheut”, ka fituar statusin e dëshmorit).
- Ferdai Hajredin Veshti, u vra nga të njëjtët autor, në të njëjtin vend dhe kohë, së bashku me Bardhyl Shefqet Kumria, (ky i fundit ka statusin “dëshmor i atdheut”, me vendim nr.281, d.25.02.2009).
Janë shumë emra të rënësh në detyrë apo për shkak të saj që meritojnë rivlerësimin e statusit të tyre.
Popullsia e Shqiperise ne te vertete:
Shqipëria ka 4.450.000 banorë edhe me emigrantët ka gjithsej 5.850.000 shtetas
Shqipëria ka 4.450.000 banorë dhe jo 2.820.000 banorë si deklaron INSTATi. Numri i emigrantëve është 1.400.000 edhe gjithsej Shqipëria ka 5.850.000 shtetas. Demografia edhe numri i popullsisë janë shumë të rëndësishme për të gjitha fushat kombëtare, ekonomike, sociale, politike edhe ushtarake të vendit. Në Shqipëri janë manipuluar pas 1990 qellimisht në të gjitha vitet numri i lindjeve, i nxënësve, i emigrantëve edhe i gjithë popullsisë nga të gjitha qeveritë e Shqipërisë edhe INSTATi. Gjithashtu edhe të dhënat e regjistrimeve të popullsisë të viteve 2001 e 2011 që u deklaruan nga qeveritë dhe INSTATi ishin plotësisht të manipuluara duke e deklaruar popullsinë më pak. Dihet që në 2011 regjistruesit e INSTATit që shkonin tek banorët për të bërë regjistrimet nuk shkuan tek shumë banorë. Edhe shifra e deklaruar e urbanizimit prej 53,5 % është e manipuluar sepse në të vërtetë është 65 % për të gjithë vendin. Shifra e urbanizimit është përqindja e popullsisë që banon në qytete. Me rëndësi të madhe është për të ditur zhvillimin e numrit të popullsisë së Shqipërisë ndër vite.
Në vijim është numri i popullsisë së Shqipërisë sipas viteve:
1920: 960.000
1925: 1.020.000
1930: 1.070.000
1935: 1.120.000
1940: 1.170.000
1945: 1.260.000
1950: 1.360.000
1955: 1.550.000
1960: 1.810.000
1965: 2.080.000
1970: 2.400.000
1975: 2.680.000
1980: 2.980.000
1985: 3.320.000
1990: 3.680.000
Nga 1920 deri në 1940 kanë emigruar afërsisht 100 mijë shqiptarë për në SHBA. Këta emigrantë nuk përfshiheshin më si banorë të Shqipërisë. Në ato vite SHBA ishte i vetmi vend ku emigronin shqiptarët. Pas 1990 rifilloi emirgimi. Në vijim është numri i popullsisë së Shqipërisë me emigrantët sipas viteve:
1995: 4.060.000 (3.560.000 banorë në Shqipëri edhe 500.000 emigrantë)
2001: 4.520.000 (3.620.000 banorë në Shqipëri edhe 900.000 emigrantë)
2008: 4.980.000 (3.810.000 banorë në Shqipëri edhe 1.170.000 emigrantë)
2011: 5.170.000 (3.870.000 banorë në Shqipëri edhe 1.200.000 emigrantë)
2021: 5.850.000 (4.450.000 banorë në Shqipëri edhe 1.400.000 emigrantë)
Shqipëria e 3-fishoi popullsinë e vet nga 1945 deri në 1990. Këtë nuk e arriti dot asnjë vend tjetër në kontinentin europian. Shqipëria ka pasur nga 1945 deri në 1990 shtimin më të lartë të popullsisë në Europë. Shqipëria arriti deri në 1980 që ta barazonte jetëgjatësinë mesatare me Italinë, Francën e Spanjën që e kishin dhe e kanë më të lartën në Europë. Prandaj Shqipëria e ka sot jetëgjatësinë mesatare po aq të lartë sa Italia, Franca e Spanja dhe më të lartë se sa të gjitha vendet e tjera të Europës edhe të rajonit tonë. Edhe INSTATi e ka deklaruar këtë fakt në regjistrimin e popullsisë në 2001 edhe e ka krahasuar Shqipërinë me Italinë.
Por edhe pas 1990 Shqipëria ka gjithashtu shtimin më të lartë të popullsisë në kontinentin europian. Nga 1990 deri në 2021 popullsia e Shqipërisë me emigrantët shqiptarë u 1,6-fishua. Nga 1991 deri në 2001 numri i lindjeve në vend ishte mesatarisht rreth 85.000 lindje në vit kurse qeveritë dhe INSTATi deklaruan mesatarisht vetëm rreth 65.000 lindje në vit pra 20 mijë lindje më pak.
Pas 2001 qeveritë dhe INSTATi i bën edhe më flagrante mashtrimet e tyre duke e ulur numrin e lindjeve të deklaruara në rreth 30.000 deri 40.000 lindje. Në të vërtetë numri i lindjeve në vend nga 2001 deri në 2007 ishte rreth 70.000 lindje në vit. Nga 2007 deri në 2021 ky numër ishte mesatarisht rreth 72.000 lindje në vit. Këto shifra janë vetëm lindjet brenda vendit pa shifrat e lindjeve të emigrantëve. Për vitin 2021 INSTATi deklaroi vetëm rreth 27.284 lindje por në të vërtetë ishin afërsisht 76.000 lindje.
Numri mesatar i lindjeve për grua pra fertiliteti ishte 3,2 fëmijë në 1990, 2,6 fëmijë në 2001 edhe 2,2 fëmijë në 2007. Nga 2007 deri në 2021 numri mesatar i lindjeve për grua ka qënë i qendrueshëm me 2,2 fëmijë. Lindshmëria në Shqipëri ishte 2,55 % e popullsisë në 1990, 2,1 % në 2001 edhe 1,7 % në 2007. Nga 2007 deri në 2021 lindshmëria ka qënë e qendrueshme me 1,7 % në vit. Ky zhvillim i lindshmërisë ndër vite është i njëjtë edhe për emigrantët shqiptarë.
Numri i nxënësve në Shqipëri në të gjitha shkollat 9-vjeçare shtetërore dhe private është afërsisht 620.000 nxënës kurse INSTATi dhe qeveria deklarojnë vetëm rreth 280.000 nxënës. Gjithashtu numri i nxënësve të shkollave të mesme në vend edhe i studentëve të shkollave të larta është i manipuluar nga INSTATi dhe qeveria. Numri i nxënësve në Shqipëri në të gjitha shkollat e mesme të klasave 10 deri 12 është afërsisht 210.000 nxënës kurse INSTATi dhe qeveria deklarojnë vetëm rreth 100.000 nxënës.
Duke i marr numrat e nxënësve nga të gjitha shkollat në vend vërtetohet shumë lehtë që INSTATi dhe qeveria gënjejnë dhe kanë gënjyer për numrin e nxënësve në vend. Numri i nxënësve vërteton edhe numrin e lindjeve në vend por numri i lindjeve mund të llagaritet edhe duke pasur numrat e lindjeve në të gjitha spitalet e vendit. Vetëm në të gjitha spitalet e rrethit të Tiranës numri i lindjeve në 2021 ishte rreth 18.000. Në Shqipëri në të gjitha shkollat 9-vjeçare janë afërsisht 28.000 mësues dhe kjo është shifër zyrtare. Raporti mësues për nxënës me 620.000 nxënës është afërsisht 1 me 22,1 kurse me numrin e nxënësve prej 280.000 sa deklarojnë INSTATi dhe qeveria do të ishte 1 me 10 dhe ky raport me numrin e nxënësve sipas INSTATi dhe qeverisë është plotësisht i pabesueshëm se nuk ka asnjë vend në Europë që ta këtë kaq të ulët por e kanë mes 1 me 15 dhe 1 me 20. Shqipëria e kapasur edhe para 1990 pak më shumë se 1 me 20 këtë raport. Madje dihet që klasat në Shqipëri janë plot me nxënës. Kaq lehtësisht vërtetohet me numrin e nxënësve që popullsia e Shqipërisë është shumë më e madhe edhe që shifrat e INSTATit dhe të qeverive janë të manipuluara.
Shumë e thjeshtë është për të vërtetuar me numrin e nxënësve numrat e vërteta të popullsisë e të lindjeve në Shqipëri. Shqipëria ka 4,45 milionë banorë dhe jo 2,82 milionë banorë si mashtrojnë INSTATi e qeveria. Me 1,4 milionë emigrantët Shqipëria ka gjithsej 5,85 milionë shtetas. Emigrantët përbëjnë 24 % të gjithë shtetasve të Shqipërisë. Kurse INSTATi e qeveria gënjejnë duke deklaruar 1,7 milionë emigrantë sepse kanë si qellim që të deklarojnë sa më shumë emigrantë për të shpallur krizën demografike. Por këto janë vetëm mashtrimet e INSTATit dhe të qeverisë sepse kriza demografike nuk ekziston fare në Shqipëri. Edhe treguesi i qartë që nuk ekriston fare kriza demografike është papunësia e lartë në Shqipëri.
Shqipëria ka rreth 1.400.000 emigrantë. Numri i emigrantëve shqiptarë sipas vendeve është:
Italia: 650.000
Greqia: 400.000
SHBA: 170.000
Kanada: 25.000
Australia: 5.000
Britania: 80.000
edhe 70.000 në vendet e tjera të BE
Në këto shifra përfshihen edhe shqiptarët që kanë marrë nënshtetësinë në vendet ku banojnë. Numri i emigrantëve shqiptarë që e kanë lënë nënshtetësinë shqiptare pas 1990 është vetëm rreth 10 mijë. Por edhe këta emigrantë munden ta rimarrin nënshtetësinë shqiptare shumë lehtësisht.
Shqipëria ka me emigrantët gjithsej 5.850.000 shtetas. Në 2008 qeveria e atëhershme shqiptare deklaroi 4.264.000 shtetas se më herët nuk kishin deklaruar qeveritë pas 1990 kurrë numrin e shtetasve shqiptarë. Por edhe ky numër i qeverisë ishte i manipuluar sepse Shqipëria kishte në 2008 në të vërtetë 4.980.000 shtetas. Edhe qeveria e tanishme manipulon numrin e shtetasve duke e deklaruar më pak. Qeveria e tanishme deklaron 4.500.000 shtetas por në të vërtetë Shqipëria ka 5.850.000 shtetas.
Struktura moshore e popullsisë së Shqipërisë është shumë më e re se sa deklaron Instati. Nga 1991 deri në 2001 nga Shqipëria emigronin mesatarisht rreth 70.000 shtetas në vit. Kurse pas 2001 edhe deri në 2021 nga Shqipëria emigruan rreth 30.000 shtetas në vit por edhe kthehen rreth 15.000 shtetas në vend nga emigrimi.
Nuk ekziston fare një largim masiv nga vendi siç mashtrojnë poltikanët dhe mediat në Shqipëri. Arsyeja për këtë mashtrim të politikanëve, mediave dhe INSTATit është që të nxisin shqiptarët që të emigrojnë jashtë vendit. Por politikanët, mediat dhe INSTATit kanë dështuar plotësisht me shifrat e tyre të manipuluara sepse Shqipëria ka 4.450.000 banorë edhe ka domethënë gati 800 mijë banorë më shumë se sa ka pasur në 1990. Shqipëria, Kosova e shqiptarët në Maqedoni, Luginë të Preshevës edhe Mal të Zi kanë shtimin më të madh të popullsisë në Europë. Shumë pak vende si Franca, Anglia e Irlanda kanë shtim të pakët natyral të popullsisë në Europë. Të gjitha vendet e tjera të Europës dhe të rajonit tonë kanë shtim negativ natyral të popullsisë ose edhe mosndryshim të numrit të popullsisë. Shqiptarët kanë demografinë më të mirë në të gjithë Europën.
Lexoni kete:
Lugina e Preshevës ka 250 mijë shqiptarë, Mali i Zi ka 120 mijë shqiptarë
Në Luginën e Preshevës banojnë 180 mijë shqiptarë dhe jo 100 mijë si deklarohet. Shqiptarët e Luginës së Preshevës janë me emigrantët 250 mijë.
Lugina e Preshevës ka rreth 750 km² edhe me 180 mijë shqiptarë e ka dëndësinë e popullsisë 240 banorë për km² edhe kjo është më shumë se sa Italia që e ka 200 banorë pë km².
Italia ka dëndësinë më të madhe të popullsisë në të gjithë Bashkimin Europian.
Kurse Kosova e ka dëndësinë e popullsisë 310 banorë për km² edhe me emigrantët e ka madje 450 banorë për km². Kosova ka dëndësinë më të madhe të popullsisë në të gjithë kontinentin europian edhe e ka madje më shumë se sa Italia.
Shqipëria e ka dëndësinë e popullsisë 155 banorë pë km² edhe me emigrantët e ka madje 204 banorë për km². Kjo domethënë që Shqipëria e ka dëndësinë e popullsisë me emigrantët pak më shumë se sa Italia.
Shqiptarët në Mal të Zi janë 80 mijë dhe jo 30 mijë si deklarohet qellimisht më pak nga Mali i Zi. Shqiptarët e Malit të Zi janë me emigrantët 120 mijë. Këta janë vetëm ata që deklarohen shqiptarë sepse Mali i Zi ka edhe 280 mijë shqiptarë që deklarohen boshnjakë. Pra gjithsej Mali i Zi ka 400 mijë shqiptarë. Kurse malazezët edhe serbët e Malit të Zi janë gjithsej vetëm 250 mijë. Mali i Zi ka 650 mijë shtetas edhe nga këta shqiptarët janë gjithsej 400 mijë.
Kjo domethënë që shqiptarët përbëjnë me 62 % shumicën absolute të popullsisë së Malit të Zi. Në të vërtetë Mali i Zi është shteti i katërtë që e ka shumicën e popullsisë shqiptare.
Lexoni:
Në Maqedoni janë 1.480.000 shqiptarë edhe shqiptarët përbëjnë me 64 % shumicën absolute të popullsisë
Shqiptarët janë afërsisht 1.480.000 në Maqedoni e janë edhe 270.000 emigrantë shqiptarë. Pra gjithsej shqiptarët e Maqedonisë janë 1.750.000. Numri i lindjeve të shqiptarëve në Maqedoni është afërsisht 28.000 në vit, lindshmëria është 2 % epopullsisë dhe shtimi natyral i popullsisë është 1,6 %. Në të gjitha shkollat 9-vjeçare në Maqedoni janë 240 mijë nxënës shqiptarë edhe numri i nxënësve vërteton që në Maqedoni banojnë 1,48 milionë shqiptarë.
Shqiptarët janë shumica absolute e popullsisë në Shkup, Dibër, Strugë, Tetovë, Gostivar, Kumanovë, Kërçovë, Krushevë, Çashkë dhe Dollnen. Shqiptarët janë me afërsisht 68 % shumica absolute e popullsisë në Shkup. Më herët shqiptarët kanë qënë shumica absolute e popullsisë edhe në Manastir, Ohër, Resnje, Përlep dhe Veles. Në 1912 në territorin e Maqedonisë së sotme banonin 650.000 shqiptarë dhe 400.000 sllavo-maqedonas. Shqiptarët ishin para 1912 me mbi 61 % shumica absolute e popullsisë në territorin e Maqedonisë së sotme.
Dihet që në të gjitha regjistrimet e popullsisë në Maqedoni numri i shqiptarëve është deklaruar shumë më i ulët se sa ka qënë në të vërtetë sepse të gjitha regjistrimet e popullsisë në Maqedoni kanë qënë të manipuluara. Numri i sllavo-maqedonasve është 700 mijë edhe me 120 mijë emigrantët janë gjithsej 820 mijë. Por nga këta janë afërsisht 200 mijë shqiptarë që deklarohen sllavo-maqedonas edhe janë shumë të asimiluar. Minoritetet e tjera janë 200 mijë.
Numri i shtetasve të Maqedonisë është gjithsej 2,77 milionë dhe shqiptarët përbëjnë me 64 % shumicën absolute të popullsisë sepse janë 1,75 milionë shqiptarë. Maqedonia është shteti i tretë me popullsi shumicë shqiptare. Përqindja e emigrantëve të shqiptarëve edhe të sllavo-maqedonasve është me afërsisht 15 % e barabartë.
Shqiptarët në Maqedoni janë pak më shumë se 2-fishi i sllavo-maqedonasve. Prandaj shqiptarët janë në Maqedoni numerikisht plotësisht superiorë ndaj sllavo-maqedonasve.
Dardania:
Kosova ka 3.250.000 shqiptarë edhe me emigrantët ka gjithsej 4.800.000 shqiptarë
Numri i shqiptarëve në Kosovë u deklarua në regjistrimin e popullsisë në 2011 qellimisht vetëm 1,6 milionë dhe duket qartë që është një mashtrim i qellimshëm sepse ky numër është i njëjtë me numrin që deklaroi Serbia me Millosheviçin në regjistrimin e 1991 në Kosovë. Në fakt në 1991 në Kosovë banonin afërsisht 2.200.000 shqiptarë dhe afërsisht 350.000 shqiptarë ishin emigrantë. Kjo domethënë që shqiptarët e Kosovës në 1991 ishin gjithsej afërsisht 2.550.000. Në të vërtetë në 2011 ishin rreth 2.750.000 shqiptarë banorë rezidentë në Kosovë.
Edhe qeveritë e Kosovës tani pas 2011 ashtu po vazhdojnë të deklarojnë vetëm 1,6 milionë shqiptarë sa deklaroi edhe Millosheviçi në 1991. Kjo është shumë qesharake. Ky mashtrim u bë që numri i shqiptarëve në Kosovë të duket sa më i ulët dhe Kosova të duket sa më multietnike. Me këtë mashtrim kërkohet të arrihet që shqiptarët të mos dinë se sa shumë që janë edhe t’i konsiderojnë shqiptarët e Kosovës numerikisht të pakët në krahasim me serbët e Serbisë e të Vojvodinës. Kjo është mënyra që influencon që shqiptarët e Kosovës të mos kënë iniciativë për veprime politike kombëtare shqiptare.
Numri i lindjeve të shqiptarëve në Kosovë është afërsisht 60.000 në vit. Lindshmëria është 2% e popullsisë dhe shtimi natyral i popullsisë është 1,6%. Në 2002 në Kosovë banonin 2,4 milionë shqiptarë. Dihet që në kohën e pushtimit serb në të gjitha regjistrimet e popullsisë në 1921, 1931, 1948, 1953, 1961, 1971, 1981 e 1991 numri i shqiptarëve në Kosovë, Maqedoni, Luginë të Preshevës dhe Mal të Zi është deklaruar shumë më i ulët se sa ka qënë në të vërtetë.
Aktualisht në Kosovë banojnë 3.250.000 shqiptarë. Në Kosovë qeveritë gjithmonë kanë gënjyer për numrin e lindjeve dhe numrin e nxënësve. Në të gjitha shkollat 9-vjeçare në Kosovë janë 510.000 nxënës shqiptarë edhe numri i nxënësve vërteton që në Kosovë banojnë 3.250.000 shqiptarë. Numri i emigrantëve shqiptarë nga Kosova është rreth 1.550.000 në vendet e Europës, SHBA, Kanada dhe Australi. Kosova ka me emigrantët shqiptarë gjithsej afërsisht 4.800.000 shqiptarë.
Shqiptarët e Kosovës e kanë pasur numrin mesatar të lindjeve për grua pra fertilitetin 5,6 fëmijë në 1981, 4,4 fëmijë në 1991, 3,8 fëmijë në 2001 edhe 2,6 fëmijë në 2011. Nga 2011 deri në 2021 numri mesatar i lindjeve për grua ka qënë i qendrueshëm me 2,6 fëmijë. Lindshmëria ishte 3,8 % e popullsisë në 1981, 3,2 % në 1991, 2,8 % në 2001 edhe 2,0 % në 2011. Nga 2011 deri në 2021 lindshmëria ka qënë e qendrueshme me 2,0 % në vit.
Në Kosovë janë vetëm 50 mijë serbë edhe jo 100 mijë serbë si gënjehet me deklaratat zyrtare. Kurse para 1999 në Kosovë ishin vetëm 100 mijë serbë edhe jo 200 mijë serbë si deklarohej nga Serbia. Gjithëmonë Serbia e ka deklaruar 2-fish më të madh numrin e serbëve në Kosovë. Shqiptarët para 1999 ishin shumica e popullsisë në Veriun e Kosovës.
Shqiptarët përbëjnë me 3,25 milionë gjithsej 97 % të të gjithë popullsisë së Kosovës. Kurse minoritetet janë gjithsej vetëm 100 mijë. Minoritetet përbëhen nga 50 mijë serbë, 25 mijë boshnjakë edhe 25 mijë romë. Vetëm 1,5 % e të gjithë popullsisë së Kosovës janë serbët edhe jo 6 % si gënjehet me deklaratat zyrtare.
Shqiptarët në Kosovë janë 3.25 milionë edhe në Luginën e Preshevës janë 180 mijë. Shqiptarët e Kosovës edhe të Preshevës janë më shumë se sa serbët e Serbisë edhe të Vojvodinës bashkë. Kurse me emigrantët janë akoma më shumë se Kosova ka 1,55 milionë emigrantë pra gjithsej Kosova ka 4,8 milionë shqiptarë edhe Lugina e Preshevës ka 250 mijë shqiptarë me emigrantët. Pra gjithsej Kosova e Lugina kanë 5.050.000 shqiptarë kurse Serbia me Vojvodinën kanë vetëm 3.800.000 serbë me emigrantët. Pa emigrantët Serbia e Vojvodina kanë vetëm 3.400.000 serbë sepse kanë 400 mijë emigrantë serbë.
Në kohën e luftës së UÇK-së në 1998 e 1999 ishin 2,2 milionë shqiptarë në Kosovë edhe 1 milionë shqiptarë nga Kosova ishin emigrantë. Kurse Lugina e Preshevës ka pasur 120 mijë shqiparë edhe 50 mijë emigrantë shqiparë pra gjithsej Lugina e Preshevës ka pasur 170 mijë shqiparë. Prandaj Kosova e Lugina kishin atëherë 3,4 milionë shqiptarë me emigrantët. Kurse serbët e Serbisë e të Vojvodinës 3,8 milionë ishin atëherë me emigrantët sepse serbët kanë që në vitet 1980-ta që nuk shtohen më se e kanë numrin e lindjeve për grua mesatarisht 1,6 edhe kjo është e pamjaftueshme për shtim të popullsisë.
Kjo domethënë që shqiptarët e Kosovës e Luginës ishin numerikisht gati të barabartë me serbët e Serbisë e të Vojvodinës. Nëse shqiptarët do e kishin ditur këtë të vërtetë të madhe do i ishin bashkuar më shumë shqiptarë UÇK-së edhe jo vetëm 20 mijë por më shumë se 100 mijë. Do kishte qënë e lehtë që UÇK të kishte madje edhe më shumë ushtarë se sa ushtria e paramilitarët serbë. Me aq shumë ushtarë UÇK do e kishte çliruar shumë shpejt vet Kosovën edhe madje pa ndihmën e NATOs. Ashtu do ishte arritur që shqiptarët të vazhdonin të qendronin në Veri të Kosovës edhe komunat e Veriut do drejtoheshin nga shqiptarët sepse shqiptarët do vazhdonin të ishin shumica e popullsisë në komunat e Veriut.
E verteta e madhe:
Shqiptarët numerikisht më shumë se sa serbët, Serbia manipulon numrin e serbëve të Serbisë duke e deklaruar 2,5-fish se sa është në të vërtetë
Të gjithë shqiptarët e Shqipërisë, Kosovës, Maqedonisë, Luginës së Preshevës e Malit të Zi janë gjithsej 12,8 milionë. Kurse të gjithë serbët janë vetëm 5,2 milionë. Pra serbët janë më pak se sa gjysma e shqiptarëve edhe kjo është shumë e rëndësishme për ta ditur.
Popullsia serbe e Serbisë pa Vojvodinën deklarohet 2,5-fish se sa është në të vërtetë. Në Serbi janë vetëm 1,8 milionë serbë. Kurse në Vojvodinë janë 1 milion serbë edhe ky numër është i vërtetë. Numri i serbëve në Vojvodinë, Kroaci edhe Bosnje deklarohet i vërtetë edhe nuk manipulohet. Kurse Serbia e ka deklaruar 2,5-fish numrin e popullsisë serbe të Serbisë që në shekullin e XIX, në gjithë shekullin e XX edhe në shekullin e XXI. Kur e ka filluar Serbia këtë manipulim nuk e ka pasur Vojvodinën. Qellimi i këtij manipulimi është që të duken serbët numerikisht si popull më i madh edhe për të përligjur me këtë manipulim dominancën serbe në të gjithë Serbinë e Madhe.
Ky manipulim i Serbisë me numrin e popullsisë vërtetohet lehtësisht duke e krahasuar dëndësinë e popullsisë së Serbisë me të gjitha vendet fqinje të Serbisë. Gjithashtu akoma më i saktë edhe madje i pakundërshtueshëm është vërtetimi i këtij manipulimi me Google Earth ose edhe Google Maps duke kontrolluar madhësinë e sipërfaqeve të qyteteve të Serbisë me dëndësinë e popullsisë që dihet shumë mirë se sa është dëndësia e popullsisë. Kjo vërtetohet me të gjitha qytetet e Serbisë. Manipulimi i Serbisë me numrin e popullsisë ka qënë çelësi i suksesit të Serbisë gjatë të gjithë shekullit të XX.
Serbët në Serbi edhe Vojvodinë janë vetëm 2,8 milionë banorë rezidentë edhe kanë edhe 400 mijë emigrantë. Serbia pa Vojvodinën ka gjithsej me emigrantët vetëm 2,1 milionë shtetas serbë. Kurse Vojvodina ka gjithsej me emigrantët vetëm 1,1 milionë shtetas serbë. Pra Serbia ka gjithsej vetëm 3,2 milionë shtetas serbë me emigrantët.
Tirana është më e madhe se sa Beogradi. Bëhet fjalë për Tiranën e Madhe me Kamzën, Kasharin, Paskuqanin, Farkën e Shkozën me gjithsej 100 km². Kurse Beogradi ka gjithsej me të gjitha pjesët e qytetit vetëm 80 km². Kjo mund të kontrollohet lehtësisht me Google Earth ose edhe Google Maps. Tirana ka 800 mijë banorë. Kurse Beogradi ka vetëm 500 mijë banorë edhe jo 1,4 milionë banorë si mashtron Serbia duke e deklaruar 2,5-fish se sa është në të vërtetë. Por me emigrantët Tirana ka gjithsej 1.050.000 qytetarë kurse Beogradi ka me emigrantët gjithsej vetëm 550.000 qytetarë.
Në kohën e luftës së UÇK-së në 1998 e 1999 ishin 2,2 milionë shqiptarë në Kosovë edhe 1 milionë shqiptarë nga Kosova ishin emigrantë. Kurse Lugina e Preshevës ka pasur 120 mijë shqiparë edhe 50 mijë emigrantë shqiparë pra gjithsej Lugina e Preshevës ka pasur 170 mijë shqiparë. Prandaj Kosova e Lugina kishin atëherë 3,4 milionë shqiptarë me emigrantët. Kurse serbët e Serbisë e të Vojvodinës ishin 3,2 milionë atëherë me emigrantët sepse serbët kanë që në vitet 1980-ta që nuk shtohen më se e kanë numrin e lindjeve për grua mesatarisht 1,6 edhe kjo është e pamjaftueshme për shtim të popullsisë.
Kjo domethënë që shqiptarët e Kosovës e Luginës ishin numerikisht 200 mijë më shumë se sa serbët e Serbisë e të Vojvodinës. Në vitet 1980-ta Akademia e shkencave e Serbisë në Beograd i paralajmëroi serbët se në 1997 shqiptarët e Kosovës e Luginës do bëheshin numerikisht më shumë se sa serbët e Serbisë e të Vojvodinës. Edhe në të vërtetë kjo prognozë e popullsisë u realizua sepse shqiptarët e Kosovës e Luginës u bënë më të shumtë në numër se sa serbët e Serbisë e të Vojvodinës.
Nëse shqiptarët do e kishin ditur këtë të vërtetë të madhe do i ishin bashkuar më shumë shqiptarë UÇK-së edhe jo vetëm 20 mijë por më shumë se 150 mijë. Kjo do ishte e arritëshme me furnizim me më shumë armë e municione nga Shqipëria sepse Shqipëria ka pasur gjithsej 1,2 milionë armë. Do kishte qënë e lehtë që UÇK të kishte madje edhe më shumë ushtarë se sa ushtria e paramilitarët serbë. Me aq shumë ushtarë UÇK do e kishte çliruar shumë shpejt vet Kosovën edhe madje pa ndihmën e NATOs. Ashtu do ishte arritur që shqiptarët të vazhdonin të qendronin në Veri të Kosovës edhe komunat e Veriut do drejtoheshin nga shqiptarët sepse shqiptarët do vazhdonin të ishin shumica e popullsisë në komunat e Veriut.
Në Kosovë janë vetëm 40 mijë serbë edhe jo 100 mijë serbë si deklarohet. Kurse para 1999 në Kosovë ishin vetëm 80 mijë serbë edhe jo 200 mijë serbë si deklarohej nga Serbia. Gjithëmonë Serbia e ka deklaruar 2,5-fish më të madh numrin e serbëve në Kosovë ashtu si ka bërë edhe për Serbinë. Shqiptarët para 1999 ishin shumica e popullsisë në Veriun e Kosovës.
Të gjithë shqiptarët e Shqipërisë, Kosovës, Maqedonisë, Luginës së Preshevës e Malit të Zi janë gjithsej 12,8 milionë. Shqiptarët janë sa 2,5-fishi i serbëve. Pra serbët janë vetëm sa 40 % e shqiptarëve edhe kjo domethënë që serbët janë më pak se sa gjysma e shqiptarëve Kjo është shumë e rëndësishme për ta ditur.
Kurse të gjithë serbët e Serbisë (2,1 milionë serbë), Kosovës (40 mijë serbë), Vojvodinës (1,1 milionë serbë), Maqedonisë (40 mijë serbë), Rumanisë (20 mijë serbë), Kroacisë (200 mijë serbë) dhe Bosnjes (1,7 milionë serbë) bashkë janë vetëm 5,2 milionë. Malazezët nuk përfshihen në këtë shifër.
Shqiptarët në kohën e luftës së UÇK-së në 1998 e 1999 ishin gjithsej 8,8 milionë kurse serbët ishin gjithsej vetëm 5,2 milionë. Nëse shqiptarët do e kishin ditur që ishin numerikisht më shumë se sa serbët do kishin luftuar shumë më shumë shqiptarë me UÇK edhe UÇK do e kishte çliruar vet Kosovën pa ndihmën e NATOs. Shqiptarët në 1991 ishin 7,5 milionë. Pra shqiptarët edhe në 1991 ishin numerikisht më shumë se sa serbët që ishin 5,8 milionë. Edhe në 1981 Shqiptarët ishin më shumë se sa serbët sepse shqiptarët ishin 6,2 milionë kurse serbët ishin vetëm 5 milionë.
I njëjti manipulim bëhet edhe me malazezët. Të gjithë malazezët edhe këtu përfshihen edhe malazezët që deklarohen serbë janë vetëm 200 mijë por zyrtarisht gënjehet duke deklaruar 500 mijë malazezë dhe serbë në Mal të Zi. Nga të gjithë malazezët 60 % e deklarojnë veten malazezë edhe këta janë pra 120 mijë. Kurse 40 % e deklarojnë veten serbë edhe këta janë pra 80 mijë.
Kurse numri i sllavo-maqedonasve në Maqedoni deklarohet 1.5-fish më shumë pra 50 % më shumë se sa është në të vërtetë. Në Maqedoni janë 700 mijë sllavo-maqedonas edhe janë edhe 120 mijë emigrantë pra gjithësej ata janë 820 mijë. Shqiptarët në Maqedoni janë pak më shumë se 2-fishi i sllavo-maqedonasve se janë 1,48 milionë shqiptarë në Maqedoni edhe me emigrantët ata janë 1,75 milionë shqiptarë.
Kjo domethënë që shqiptarët e Kosovës e Luginës ishin numerikisht 200 mijë më shumë se sa serbët e Serbisë e të Vojvodinës. Në vitet 1980-ta Akademia e shkencave e Serbisë në Beograd i paralajmëroi serbët se në 1997 shqiptarët e Kosovës e Luginës do bëheshin numerikisht më shumë se sa serbët e Serbisë e të Vojvodinës. Edhe në të vërtetë kjo prognozë e popullsisë u realizua sepse shqiptarët e Kosovës e Luginës u bënë më të shumtë në numër se sa serbët e Serbisë e të Vojvodinës.
Nëse shqiptarët do e kishin ditur këtë të vërtetë të madhe do i ishin bashkuar më shumë shqiptarë UÇK-së edhe jo vetëm 20 mijë por më shumë se 150 mijë. Kjo do ishte e arritëshme me furnizim me më shumë armë e municione nga Shqipëria sepse Shqipëria ka pasur gjithsej 1,2 milionë armë. Do kishte qënë e lehtë që UÇK të kishte madje edhe më shumë ushtarë se sa ushtria e paramilitarët serbë. Me aq shumë ushtarë UÇK do e kishte çliruar shumë shpejt vet Kosovën edhe madje pa ndihmën e NATOs. Ashtu do ishte arritur që shqiptarët të vazhdonin të qendronin në Veri të Kosovës edhe komunat e Veriut do drejtoheshin nga shqiptarët sepse shqiptarët do vazhdonin të ishin shumica e popullsisë në komunat e Veriut.
Tirana është më e madhe se sa Beogradi. Bëhet fjalë për Tiranën e Madhe me Kamzën, Kasharin, Paskuqanin, Farkën e Shkozën me gjithsej 100 km². Kurse Beogradi ka gjithsej me të gjitha pjesët e qytetit vetëm 80 km². Kjo mund të kontrollohet lehtësisht me Google Earth ose edhe Google Maps. Tirana ka 800 mijë banorë. Kurse Beogradi ka vetëm 500 mijë banorë edhe jo 1,4 milionë banorë si mashtron Serbia duke e deklaruar 2,5-fish se sa është në të vërtetë. Por me emigrantët Tirana ka gjithsej 1.050.000 qytetarë kurse Beogradi ka me emigrantët gjithsej vetëm 550.000 qytetarë.
Z.Hile .Kam respekt per ju lidhur me kete problem. Une kam disa mendime ndryshe lidhur me titullin”deshmor I atdheut”.Mendimi im eshte qe kete titull e meritojne persona qe kane dhane jete ne mbrojtjen e kufijve te shqiperise.P.sh.partzanet,ushtare te kufirit ne vite,civile qe jane renditur me forcat e kufirit.Gjithe te renet e tjere konsiderohen:Te rene ne krye te detyres,duke perfshire edhe heronjte e heshtur qe nga krijimi I shtetit shqiptar ne vite e deri sot ,pa dallim.Mendoj qe per police,dhe e sherbime te tjera bien ne krye te detyren kane merite te vecante me motivacion.Per keta te ngrihet nje monument I vecante dhe nje vend prehjesh I vecante,ashtu si i edhe bota.
O Hale me shume wwwwwww mbrapa.
Ndyresire ti dhe ai qe t’i poston keto komente. Po boll ore shtaze, perse nuk te bejne nje gjilpere ne koke te te cojne ne te sat’eme. Pt’huuuuuuuu maskara, s’len vend pa u futur si virus me ato marrezite e tua.
Ti Remo je nje nje proserb i ndyre, je armik i popullit.
Lexoni kete:
Telebingo eshte mashtrim i madh. Cmimin kryesor nuk e fiton askush se gjithemone e mbajne per vete. Fitohen vetem keto cmimet me pak leke si karamele domethene edhe asgje tjeter. Telebingo eshte si te tera llotarite ne bote nje mashtrim i madh edhe vjedhje e lekeve te njerezve.
Erion Veliaj eshte nje sherbetor i Sali Berishes qe e ka futur Berisha ne PS per ta prishur PS, lexojeni:
https://pamfleti.net/kur-sali-berisha-ushqente-levizjen-nano-ik-me-mjaft-in-e-erion-veliajt-2/
Nxirreni me shqelma jashte nga PS kete bajgen Erion Veliaj !
Flakeni si nje mut perjashta nga PS Erion Veliajn !