Nga Fatos Tarifa
Një gjest surprizë i mikut tim të vjetër gazetar Xhevdet Shehu sot më preku pa masë. Më 30 dhjetor të vitit që shkoi ai kishte bërë një bisedë të shkurtër telefonike me babanë tim të shtrenjtë, Sevon, për të cilin kishte dhe ruajti deri në fund një respekt të thellë.
Xhevdeti i telefonoi Sevos, në atë kohë shumë i sëmurë, për t’i uruar vitin e ri, duke i thënë “Të dua shumë! Do të bëhesh mirë! Të paçim sa malet!”.
Atë bisedë, të regjistruar nga kreu në fund, Xhevdeti ma dërgoi sot si një mesazh zanor në telefonin tim celular pa më thënë paraprakisht përmbajtjen e saj.
Ishte shokuese dhe shumë prekëse të dëgjoja zërin e mekur të babait tim 96 vjeçar e të sëmurë në atë bisedë me Xhevon. Im atë mezi fliste dhe qante me si një fëmijë ndërsa komunikonte me mikun tim gazetar, i cili ka qenë një mik dhe dashamirës i veçantë i Sevos.
Zëri i Xhevdetit në atë bisedë, ashtu si dhe gjesti i tij human, ishte gjithashtu prekës. I shkrova mikut tim: “Ç’më bëre Xhevo! Më mbushe sytë me lotë”.
Im atë u nda nga jeta 15 ditë pas asaj bisede, më 14 janar 2023. E falënderova Xhevdetin që ma bëri dhuratë zërin e regjistruar për herë të fundit të babait tim.
Një zë i mekur, si i një fëmije që qante me dënesë i një burri trim, i një antifashisti të vendosur, që si adoleshent luftoi me armë në dorë kundër pushtuesve nazistë të vendit.
Mosha e shtyrë dhe sëmundja e vunë poshtë dhe i morën jetën Sevos, por kurrë nuk i morën ndershmërinë, guximin, humanizmin dhe dinjitetin.
Duke e dëgjuar të regjistruar zërin e tij, nuk e di pse, aty për aty, më erdhën ndërmend fjalët e Lukrecit ex nihilo nihil fit (asgjë nuk lind nga asgjë), të cilave, në mendjen time, u shtova këto fjalë: Por një njeri i mirë, kur s’është më, shndërrohet në mendim dhe në një kujtim për ata që lë pas.