Diçka e re e zbuluar nga astronomët në hapësirën e jashtme, po shkel ligjet e fizikës. Quhen burime ultraluminoze të rrezeve X (ULX), dhe ato nxjerrin rreth 10 milionë herë më shumë energji se dielli. Kjo sasi energjie thyen një ligj fizik të njohur si kufiri Eddington, i cili përcakton se sa e ndritshme mund të jetë diçka e një madhësie të caktuar. Nëse diçka thyen kufirin e Eddington, shkencëtarët presin që ajo të shpërthejë veten në copa. Megjithatë, ULX-të “rregullisht e kalojnë këtë kufi nga 100 deri në 500 herë, duke i lënë shkencëtarët në mëdyshje”, sipas një deklarate të NASA-s.
Vëzhgimet e reja të publikuara në ‘The Astrophysical Journal’ nga grupi i teleskopit spektroskopik bërthamor i NASA-s (NuSTAR), i cili e sheh universin në rrezet X me energji të lartë, konfirmuan se një ULX i veçantë, i quajtur M82 X-2, është padyshim shumë i ndritshëm. Teoritë e mëparshme sugjeruan se shkëlqimi ekstrem mund të jetë një lloj iluzioni optik, por kjo punë e re tregon se nuk është kështu – ky ULX në fakt po sfidon disi kufirin e Eddington.
Astronomët besonin se ULX-të mund të ishin vrima të zeza, por M82 X-2 është një objekt i njohur si një yll neutron. Yjet neutron janë bërthamat e mbetura, të vdekura të yjeve si dielli. Një yll neutron është aq i dendur, saqë graviteti në sipërfaqen e tij është rreth 100 trilionë herë më i fortë se ai i Tokës. Ky gravitet intensiv do të thotë se çdo material i tërhequr në sipërfaqen e yllit të vdekur do të ketë një efekt shpërthyes. Studimi i ri zbuloi se M82 X-2 konsumon rreth 1.5 materiale të Tokës çdo vit, duke e nxjerrë atë nga një yll fqinj. Kur kjo sasi lënde godet sipërfaqen e yllit neutron, është e mjaftueshme për të prodhuar shkëlqimin jashtë grafikut që vëzhguan astronomët.
Ekipi hulumtues mendon se kjo është dëshmi se diçka duhet të ndodhë me M82 X-2, që e lejon atë të përkulë rregullat dhe të thyejë kufirin e Eddington. Ideja e tyre aktuale është se fusha magnetike intensive e yllit neutron ndryshon formën e atomeve të tij, duke e lejuar yllin të ngjitet së bashku edhe kur bëhet më i ndritshëm dhe më i shndritshëm. “Këto vëzhgime na lejojnë të shohim efektet e këtyre fushave magnetike tepër të forta që nuk mund t’i riprodhojmë kurrë në Tokë me teknologjinë aktuale”, tha në deklaratë autori kryesor i studimit Matteo Bachetti, një astrofizikan në Observatorin Astronomik të Cagliarit në Itali. “Kjo është bukuria e astronomisë… ne nuk mund të vendosim vërtet eksperimente për të marrë përgjigje të shpejta; duhet të presim që universi të na tregojë sekretet e tij”, thanë ata.