Petrit Brokaj
Sa herë vijnë zgjedhjet lokale, nuk di pse më vijnë në kujtesë këta tre burra vlonjatë, personalitete, secili në detyrat që kanë patur.
Kristo Papajani është një figurë e rrallë dhe e paharruar, sado që kanë kaluar dekada që nga koha, kur ai ka drejtuar Komitetin Ekz. të Rrethit të Vlorës. Kur them i rrallë, kam parasysh jetën e tij dhe gjurmët që ka lënë. Ai ishte një patriot i vendosur, që s’e përfilli as jetën, kur mori pjesë në luftën kundër fashizmit dhe bashkëpunëtorëve të tij. Në formimin kulturor spikatnin dijet, që kish marrë në studimet jashtë shtetit dhe që e bënin atë autoritar si njeri dhe si drejtues kudo që ai punoi si drejtues, që nga miniera e bitumit në Selenicë e deri në Ministrinë e Minierave dhe, më vonë në, atë të Komunales. Në rininë e tij ai ishte një djalosh i zhdërvjelltë e tërë pasione, sidomos, një notar i fuqishëm e i talentuar, organizator e pjesëmarrës edhe në sporte të tjerë.
Për ne vlonjatët ai mbetet krenari e vërtetë për gjurmët që na ka lënë, deri në ditët e sotme, si ideator i zhvillimit modern të qytetit të Vlorës.
Me emrin e tij lidhet bulevardi Vlorë-Skelë, Parku “Rinia”, Kompleksi turistik i plazhi të Ri etj.. Gjatë ndërtimit të këtyre veprave, të papara ndonjëherë edhe në qytete të tjerë të vendit tonë, ai i jepte rëndësi gjelbërimit, veprave artistike, përmasave hapësinore dhe funksionit zbukurues të jetës.
Nëqoftëse bulevardi Vlorë-Skelë nuk do të kishte atë hapësirë gjerësore, të cilën ai e ideoi, nuk mund të bëhej asnjë ndërhyrje tjetër restauruese pa bërë prishje. I gjithë brezi i njerëzve mbi 50 vjeç, e mban mënd mirë atë bukuri e atë aromë që jepnin portokallet e mbjella anës rrugës dhe, ku shihje tabelat “Mos më prek!”. I mbajnë mend mirë gjithë ato skulptura, qofshin edhe me frymëzim ideor lindor, por që, flisnin për zhvillim, për kulturë, për një gjë të re. Po ky brez mbanë mënd mirë dy pista vallëzimi, te lulishtja në sheshin e Flamurit dhe te kompleksi turistik në plazhin e Ri, më pas, edhe te plazhi i vjetër. Mbanë mënd gjithë ato mjedise sportive, ku do të kujtoja kompleksin sportive “Spartak”, atë tjetrin “Eftihi Baka” e, më pas, atë në Skelë. Me pak fjalë, Kristo Papajani, me ndërtimin e Vlorës së re, futi edhe mënyrën e re, kulturore të jetesës.
Një gjë e tillë ndodh sot me ndërtimin e shëtitores buzë detit, nga Skela në Ujë të Ftohtë, që ka sjell gjallëri, janë shtuar biçikletat, është shtuar frekuentimi I lokaleve, bëhet një jetë më shoqërore dhe me grup moshash.
Kështu do ta dëshiroja kryetarin e ri të Bashkisë së Vlorës. Me këto mendime, me këto ide, me këtë dashuri për qytetin dhe modest e popullor.
Vasillaq Ndinin e kam njohur nga afër, kur unë kam qenë Kryetar i Qytetit. Ai ishte drejtor i ndërmarrjes komunale. Na lidhte shumë puna. Mund të thuash se, me një drejor tjetër jo aq korrekt e punëtor si Vasillaq Ndini, në ato vështirësi që po kalonte qyteti, mund të turpëroheshe. Ai nuk kërkonte te të tjerët atë që s’mundej dhe atë që s’e bënte vet. Gjatë atyre viteve që kemi bashkëpunuar bashkë, nuk e mbaj mënd që të ketë bërë një herë pushimet në sezonin veror. Për atë, puna nuk kishte orar. Nuk ishte njeri i zyrës. Atë e gjeje në terren, aty ku punohej, mes punëtorëve, ditën dhe natën. Duke qenë i tillë, ishte edhe autoritar, kërkues dhe i suksesshëm. Duhet të kemi parasysh se, punohej në një kohë, kur jeta kishte vështirësi, të cilat në disa sektorë erdhën duke u rritur. Pa drejtues të tillë si Vasillaq Ndini, jeta e qytetit dhe pamja e tij do të sillte anormalitet, shëmtim e pengesa të së resë.
Më vjen keq që, të them se, gjatë këtyre viteve, qytetit të Vlorës i ka munguar një model i tillë.
Me Anest Bezhanin nuk më ka lidhur puna drejtpërdrejtë, por ai ka qenë një nga financierët më të mirë të Vlorës, kështu që, emri i tij ishte shumë i dëgjuar. Por, edhe ai vet si njeri, ka qenë i hapur dhe me pretendime edhe në fusha të tjera. Në përgjithësi, ai ka punuar në sektorin e vështirë të bujqësisë. E kam takuar për herë të parë në Sevaster, ku e kishin dërguar si shpëtimtar për të nxjerr këtë koop. bujqësore nga tatëpjeta financiare. Dhe, ia arrijti qëllimit. Kompetenca profesionale, metodat që ndoqi, përkushtimi dhe ndershmëria, sollën atë që, edhe sot e kësaj dite, Anest Bezhani, nuk kujtohet si shpëtimtar vetëm nga populli i Sevasterit, por nga më të dalluarit në sektorin financiar të Vlorës.
Pas disa kohësh, u krijuan kop.bujqësore të tipit të lartë. Kooperativa e Novoselës, ka qenë më e madhja dhe më e rëndësishmja në Rrethin e Vlorës. Mund të them se, vajtja e Anest Bezhanit për të drejtuar financat e kësaj koop. nuk ishte emërim, por zgjedhje. Zgjedhje e më të mirit. Dhe ai e justifikoi. Kur kujtoj Anest Bezhanin, besoj atë që thuhet se, “financieri është prokurori I lekut.”
Një Anest Bezhan do të doja të shikoja në Bashkinë e Vlorës.
Unë e di që, çdo nëpunës I Bashkisë ka rendësinë dhe vlerat e veta në mbarësinë e punës së saj, por, kur siguron ndershmërinë, përkushtimin, kompetencën profesionale, përgjegjësinë për vendin e punës etj. ashtu siç kanë punuar e drejtuar Kristo Papajani, Vasillaq Ndini, Anest Bezhani etj. Vlora do të bëhet më e bukur më e begatë, më e zhvilluar, ose, siç tha edhe kryeministri Edi Rama, Vlora do të bëhet “Kampionia e turizmit në Ballkan”.
Këtë herë kjo sfidë i takon ambasadorit Ermal Dredha, që pas datës 14 maj do të jetë Kryebashkiaku I Vlorës. Do të fitoj, se kanë besim për të.