Paris Saint-Germain ka provuar pothuajse gjithçka në ndjekjen e titullit të paarritshëm të Ligës së Kampionëve. Përpjekja e tyre e fundit është një ish-asistent i Portsmouth.
Megjithatë, që kur la në hije Alain Perrin në bregun jugor në vitin 2005, Christophe Galtier ka mbledhur një CV që pak menaxherë francezë mund të rivalizojnë. Ai mund ta forcojë më tej atë duke marrë përsipër detyrën e dhënies së lavdisë evropiane.
- Publicitet -
Duke zëvendësuar Mauricio Pochettino që do të largohet së shpejti, trajneri i Nice, Galtier, është një nga arsyet e shumta pse argjentinasi dështoi në rolin e tij në Paris, pasi u mposht nga Lille për titullin 2019/20.
Galtier udhëhoqi Lille drejt arritjes së rrallë të rrëzimit të gjigantëve financiarë PSG. Ai e menaxhoi situatën me sulmuesin 36-vjeçar Burak Yilmaz si lojtarin e tij yll, dhe me një buxhet që vjen ekskluzivisht nga shitjet dhe zhvillimi i talenteve.
Në pamundësi për ta përsëritur atë sezonin e kaluar, ai ia doli gjithsesi ta çonte Nice nga e nënta në të pestën, duke shkuar i pamposhtur kundër PSG-së në ligë me një fitore në shtëpi dhe duke e eliminuar nga Kupa e Francës.
Suksesi i tij nuk është as i fundit; Galtier është emëruar tre herë trajneri i vitit në Ligue 1 – një rekord i përbashkët – duke e bërë këtë me Lille dhe Saint-Etienne në një divizion të dominuar nga PSG.
Për çdo ligë apo ekip tjetër normal, përparimi i Galtier do ishte një zgjedhje e qartë për punën e madhe, por jo në qytetin superyjor të Parisit. Aty nuk mjaftoi as merkatoja më e mirë e të gjitha kohërave, verën e kaluar me Lionel Messi, Sergio Ramos, Gini Wijnaldum dhe Gigi Donnarumma. Ata u transferuan në kryeqytetin francez, por të katër yjet e klasit botëror dështuan në krahasim me pritshmëritë.
Ish-sulmuesi i PSG-së dhe Premier League, Nicolas Anelka tha:
“Unë mendoj se duhet një yll që të jetë në gjendje të respektohet kur flet me atë nivel lojtarësh. Duhet të kesh bërë gjëra si lojtar dhe si trajner. Nëse arrini pa asnjë rresht në CV, më duket e vështirë. Aq më tepër për PSG-në ku ka yje të mëdhenj. Ju duhet një karakter që ka fituar tashmë Ligën e Kampionëve ose që ka bërë arritje që të mund të respektohet. Duhet patjetër nëse dëshiron të dëgjohesh me respekt kur i flet Messit, Neymar ose Kylian Mbappes”.
Figura në prapavijë gjatë mbretërimit të Galtier do të jetë padyshim ajo e Zinedine Zidane, i cili u afrua nga PSG dhe është fituesi që Anelka dëshiron.
Edhe duke vendosur emra të tillë si Pep Guardiola, Jose Mourinho dhe Jurgen Klopp në përzierje, aftësia e Zidane për të menaxhuar yjet është padyshim e pashembullt kur bëhet fjalë për PSG.
Duke ardhur në Real Madrid pa asnjë histori drejtuese të lartë dhe me lojtarë si Cristiano Ronaldo dhe Sergio Ramos për t’u marrë, ai fitoi tre Kupa Evropiane radhazi, gjëra që PSG, vetëm mund t’i ëndërrojë.
Megjithatë, një ego nuk është gjithçka, siç shpjegon ish-eprori i tij në Pompey, Perrin. “Christophe është një kameleon,” tha ai. “Ai arrin të matë temperaturën e vendit dhe të përshtatet shumë shpejt. “Ai është i një natyre që nuk dëshiron të imponojë një ligj apo një filozofi. Ai është një njeri i filozofisë. Ai i kupton gjërat, pranon kontekstet në të cilat duhet të punohet”.
Kurse Eric Di Meco vjen nga një kënd tjetër, duke thënë se edhe Zidane do të kishte vështirësi në Parc des Princes. “Problemi me trajnerin e PSG-së është se atij në përgjithësi i mungon mbështetja nga eprorët e tij”, tha ai. “Duhet të jesh në gjendje të vendosësh emra në stol.
“Edhe Zizou do ta kishte këtë shqetësim. Ai duhet të mbështetet nga hierarkia. Amerikanët e Jugut shpesh kthehen në shtëpi dy ose tre ditë më vonë se lojtarët e tjerë në Krishtlindje. Normalisht, ju duhet t’i ndëshkoni ata. Duhet të arrish të vendosësh disa lojtarë në pankinë kur ata nuk janë në nivelin e famës së tyre apo të pagës së tyre. Christophe do të ketë të njëjtat probleme si trajnerët e tjerë të PSG-së. Çelësi mund të jetë mbështetja nga eprorët, duke bërë lëvizjen e urtë, për të sjellë drejtor sportiv Luis Campos”.
Campos ka bërë dy herë detyrën pothuajse të pamundur për PSG-në, ndërsa ishte në Monaco dhe Lille. Këtë të fundit e bëri së bashku me Galtier, duke i dhënë potencialisht një menaxheri të PSG-së mbështetje të plotë për herë të parë.
d.t. / dita
