Nga ARBEN DUKA (1957-2021)
Lutu sa të duash,
deri natën vonë,
po s’ndihmove veten,
Zoti s’të ndihmon!
Zoti na dha sy,
që ne të shikojmë,
rrugët nga ku erdhëm,
rrugët ku do shkojmë!
Na dha sy të shohim,
dritën-errësirën,
na dha shpirt të njohim,
të keqen-të mirën!
Gruas i dha duar,
për të tundur djepin,
burrit i dha zemër,
të durojë tërmetin!
Ndaj dhe nja dy fjalë,
s’kanë dalë kot së koti:
“Po s’ndihmove veten,
s’të ndihmon as Zoti!”
Janar, 2019
Nuk thinjet polifonia!
Rrëzohen në shekuj,
kështjella me gurë,
po kënga dhe fjala,
nuk rrëzohen kurrë!
Ti je e bekuar,
moj polifoni,
asnjë vënd s’e ka,
këtë mrekulli!
Thinjen edhe malet,
në dëborë e shi,
po polifonia,
s’thinjet asnjëherë!
Kjo është këngë e jetës,
kjo është këngë e tokës,
shqiptarët e kanë,
si Kartën e Kokës!