Qentë e Selitës,
janë shumë të qetuar,
Se tani bashkia
i ka vaksinuar.
I ka vaksinuar,
edhe i ka tredhur,
ndaj asnjë dëshirë,
s’kanë për të bredhur!
Në paqe të madhe,
janë me situatën,
dhe nuk ulërasin,
as ditën-as natën!
Vërtetë që me tufa,
kudo janë shumuar,
po tani i kemi,
qen të edukuar!
Se rrojnë në paqe,
të rinjtë dhe të vjetrit,
dhe s’bëjnë më sulme,
kundër njeri-tjetrit…
Ditën i shikojmë,
Si e shkojnë me lodra,
qentë e mëdhenj,
dhe konet e vogla.
Po prapë lukunia,
rron në harmoni,
vaksinë e tërbimit
bëri mrekulli!.
Nga qentë rehat,
po bie ky vend,
po krejt ndryshe punët,
janë në Kuvend!.
Ndryshe në Kuvendin,
e Atdheut tim,
gjithë racat e qenve,
lehin pa pushim!.
Lehin pa pushim,
det e kijamet,
kanë qentë e Selitës,
më shumë dinjitet!.
Duke parë të qetë,
këtu lukuninë,
them-pse deputetëve,
s’u bëhet vaksinë?!.
Mbase për të gjithë,
s’duhet vaksinimi,
po për disa duhet,
një kundër tërbimit!.
Dhe gjersa tek qentë,
ka dhënë rezultat,
edhe për Kuvendin,
mund të jetë një fat!.
Do të jetë një fat,
fat me të vërtetë,
që të mund të shohim,
ca njerëz të qetë!.
Ca njerëz të qetë,
dhe të kulturuar,
dhe jo kacafytje,
mes qensh të tërbuar!.
Ndaj në gjunjë i lutem,
vaksinë – Perëndisë,
të shpëtojë Kuvendin,
e gjithë Shqipërisë!
Nga arkiva e Dukës në DITA
