Vargjet e mëposhtme, Arben Duka i ka shkruar vite më parë.
Megjithëse poeti që kuroi për dekada me radhë një nga rubrikat më të veçanta në shtypin shqiptar, nuk jeton më, vargjet duket sikur janë shkruar sot.
Është një dëshmi e asaj për të cilën përherë e më shumë shqiptarë po bëhen të vetëdijshëm: Riciklimi i të njëjtit teatër banal që vazhdon në Shqipërinë tonë të pafat prej 30 vitesh.
Nga Arben DUKA
Arkiva e DITA
Nuk na lanë një ditë normale,
vetëm kaos dhe rrëmujë,
përditë bëhet karnavale,
bytym zhurmë e bytym bujë!
Si përherë po na e bëjnë,
gjendjen alarmante fare,
sikur kemi luftë vërtetë,
Kur kemi zgjedhje lokale!
Nxitësit e kësaj lufte,
që “do zhysë” vendin në flakë,
Janë të njëjtët tri dekada,
Që na bëjnë përherë çorap
Krimineli që s’na ndahet,
thotë, do ngrë vendin në këmbë,
që ky popull me “armikun”,
të ndeshet dhëmbë’për’dhëmbë!
Janë ca ish-këlysha Blloku,
në regjimin komunist,
sot janë bërë si dobermanët,
që kafshojnë çdo socialist!
Dihet kush ka qenë shurraqi,
sot është më i madhi pis,
I përhershmi, më i flakti,
në anë të padrejtësisë!
Por janë edhe ca rrufjanë,
Janë “elitë” e gazetarëve,
Që janë bërë zabërhanë,
Njësh me vrasësit e shqiptarve!
Shërbëtorë nga të qëmotit,
Që i bëhen urë një horri,
bredhin studiot kot së koti,
si biçima kaçatori!
Shpesh, sa shpesh u kemi parë,
kurvërimin me pushtetin,
s’ju vjen turp-o gazetarë,
që vrasës e doni shtetin!
Edhe ne shpesh na kanë grishur,
po kurrë s’kemi pranuar,
mbetesh-kur ha çorbë të prishur,
Për gjithë jetën i helmuar!
Jemi sot ku kemi qenë,
Se nuk kemi bërë dot mumjen,
kush në krah ka bythëlëpirësit,
të sigurtë e ka humbjen!