Në 95 vjetorin e lindjes
Ilmi Qazimi
Në fillim të këtij tetori ai hodhi mbi supe të pagrisur as nga plumbat e as nga dekoratat, as nga lodhja e as nga sëmundjet,pelerinën e 95 viteve të moshës. I gjatë, shtatdrejtë, me thinja të fisnikëruara, fjalë pak dhe i veshur vetëm thjeshtë. Kostum pa kollare. Ecën pa shkop. Nuk mban kapele.Nuk vesh kapotë.Lexon pa syze. Dëgjon pa aparat. Në sytë e tij shkrepëtijnë xixa lumturie: iu gëzohet shumë nipërve , djemve të djemve të djalit që ka këtu në atdhe. Bisedon përditë me vëllain e vetëm se gruaja e motra i janë ndarë nga jeta. Me telefon flet me djalin dhe nipërit në Amerikë. Ai ka provuar,përjetuar e kapërcyer shumë vuajtje, andralla, hidhërime, por edhe sadopak, gëzime në këtë segment të gjatë kohor prej afër një shekulli.
Në kohën(kur askush nga ne me moshë pas tij nuk e imagjinon dot se si qe),që duhej të vendosje të zgjidhje o kurbetin o atdheun,o pushkën o parmendën, o qendrimin e mekur në hi o luftën partizane për liri,ai zgjodhi udhën e fundit. Mirëpo jeta e mësoi se armiku s’është vetëm ai që të pushton vatanin, as vetëm ai që tradhëton idealet, por ndonjëherë edhe miku yt më i afërt. Letrat anonime s’e lanë rehat. Por ai nuk u tremb aspak.E caktuan të punonte oficer, referent bujqësie, topograf,punëtor,e më në fund kryetar kooperative bujqësore, në një nga më të vështirat e kohës.Këtu ai gjeti vetveten me dy cilësi të rralla të tij: punë e ndershme duke udhëhequr me shembullin personal; disiplinë të rreptë kudo dhe mbështetje tek njerëzit e punës.
Ishte dekoruar dikur si trim në luftë, më pas, në fundvitet e stuhishme 1970-1975 meritoi plotësisht dekoratën si trim në punë, duke iu akorduar titulli më i lartë:Hero i Punës Socialiste. Katërmbëdhjetë vjet kryetar ai ishte plotësisht i shkrirë me anëtarët dhe specialistët e bujqësisë e të blegtorisë, që i donte dhe i respektonte pa masë.Më pas e caktuan të drejtonte mekanikën bujqësore të një rrethi të tërë që rrezatonte në gjithë Shqipërinë e mesme. Edhe këtu me nder e përkushtim.
Me thjeshtësi tregon se janë disa piketa që ai nuk iu shmang kurrë në këtë udhëtim të gjatë: “ndershmëri e disiplinë në punë;vetëm thjeshtësi e dashuri për njerëzit; mos harro vendin ku linde dhe atë ku derdhe djersën tënde; mos i shkelmo vlerësimet e kritikat e shokëve!”Ai flet pak por tregimet e tij përfshijnë tërë universin njerëzor shqiptar të dy kohëve, që nga sekretari i parë i partisë së punës deri te karrocieri i kooperativës, nga kryetari i qeverisë deri tek roja i ndërmarrjes, nga ballisti tek komunisti…
“Askush nuk e fitoi këtë botë!-thotë ai.”Lum ai që lë gjurmë të mira në këtë jetë!”Dhe vijon fare thjeshtë e pa bujë:”Po të doni suksese gjatë jetës suaj, ruani unitetin në familje e në shoqëri.Njeriu lumturinë e gjen vetëm në punë të paqtë në vendlindjen e tij.”
Aktivizohet gjerësisht si veteran i Luftës Antifashiste Nacionalçlirimtare dhe shqetësohet për gjallërimin e jetës së kësaj organizate. Në Komitetin Kombëtar të Organizatës së Veteranëve dhe Pasardhësve “Nderi i Kombit” e respektojnë si kryekëshilltar. Lexon e koleksionon shkrime gazeta, fotografi që ruajnë idealet e luftës e të punës. Aktivizohet në organizatën për dëshmorët e atdheut. Merr pjesë rregullisht në aktivitetet e shoqatës “Tomorri” dhe veçanërisht jep ndihmesë të gjithanshme në shoqatën atdhetare kulturore “Çepani”. Kërkoi me këmbëngulje që të vinte në 80 vjetorin e çlirimit të Skraparit, ashtu siç kish qenë në tërë përvjetorët jubilare të asaj date historike,datë për të cilën luftoi me armë edhe ai, tok me shokët e shoqet partizane në brigadën e dhjetë sulmuese. Erdhi, mori pjesë në të gjithë veprimtaritë dhe u kthye shumë i kënaqur në Tiranë, i gatshëm për aktivitete të tjera atdhetare, historike, kulturore.
Ai, partizani i 1943-shit,heroi i 1974-ës, veterani i 2004-ës është e mbetet etalon tani në vitin 2022, vërtet i përveçëm ndër të veçantët e rralluar të Shqipërisë tonë. Jeta e tij thuajse një shekullore përcjell çdo ditë mesazhet e lirisë, punës, atdhetarisë shqiptare. Zemra tij,prej 95 vjetësh, rreh për vendlindjen. Kontaktet nuk i shkëput kurrë me Çepanin, Kutallinë, Beratin. Jeton në Tiranë, por i përket gjithë shoqërisë shqiptare edhe pse merr pension minimal.
Ky është 95 vjeçari Qemal Hysen Bego. Ai e ka bërë historinë e tij të patjetërsueshme në breza. Ne pasardhësit e atij brezi të lavdishëm luftëtarësh antifashistë, e ndiejmë si detyrim në këtë ditë të shënuar t’i urojmë jetë të gjatë dhe shëndet! Shembulli i tij dhe i shokëve janë të pavdekshëm!
Burre i shkelqyer . Punetore ,i papertuar i dashur , krenar per jeten e tjj . I uroj jete te gjate