I miri
E hodhën në kosh të plehut,
T’i merrnin nderin të mirit,
Po ai kosh i shëmtuar,
Mori vlerën e floririt.
Një e vërtetë
I ndritë shpirti atit tim,
Si yllit, ku ka rënë atje,
Për ato fjalë që më ka thënë,
“Nuk bëhen miqtë në kafene…”
Edhe djalli
Më shajnë si të hasdisur,
Që kur gdhin e gjersa muket,
Po dhe djalli zografisur,
Nuk është aq i zi sa duket.
Miu
Një ditë urinoi,
Në det nga sikleti,
Pastaj kërkoi pjesë,
Të madhe nga deti.
Do ta njohësh mikun?
Do ta njohësh mikun,
Është burrë, a kopuk?
Jepi një thes pare,
Apo një kolltuk!…
Lodrat e fatit
Dy shokë në këtë jetë,
Se ç’u ngritë në pushtet,
Njëri në katin e parë,
Tjetri në katin e dhjetë.
Kati i dhjetë tallte të parin:
“Tërë jetën poshtë mbete,
Çudi si s’ta zënë frymën,
Nëntë kate përmbi vete!…”
Kati i parë me ngadalë,
I përgjigjej me dy fjalë:
“Sado që të shesësh mend,
S’e kam zili katin tënd…
Ti po re nga kati i dhjetë,
Do të bëhesh fije-fije,
Unë që jam në kat të parë,
Jam në tokë s’kam ku bie.