Nga ARBEN DUKA (1957-2021)
Gjëmon pylli…
Gjëmon pylli anë e mbanë,
Kur jep shpirtin elefanti,
Po dhe mizën kur e shkelin,
Ka dhimbjet e një gjigandi.
1998
Kur fëmija yt…
Kur fëmija yt,
Që bën dritë si nur,
Të kërkon ushqim,
O njeri i varfër;
Ti në vend të bukës,
Nuk i jep një gur,
Dhe në vend të peshkut,
Nuk i jep një gjarpër!
1997
Pikëllimi…
Me fjalë e me sy,
Mos e vrit të varfërin,
Pikëllimi i tij,
Helmon dhe gjarpërin.
1997
Fale prostitutën…
Fale prostitutën,
Zemrën e lënduar,
Lotët e pendimit,
Me puthje ja thaj,
Po mos e fal mbretin,
Mbretin e rrëzuar,
Që shkoi në thikë,
Mijëra të pafaj…
1997
Mos…
Atij që ka etje,
Mos i kujto verën,
Në dimrin e thellë,
Mos kujto pranverën,
Para fukarait,
Mos ha mish të pjekur,
Atij që do paqe,
Mos ja kthe me hekur!
1997