Nga ARBEN DUKA (1957-2021)
Tani s’kemi më,
kohë për dashuri,
merre zemrën time,
dhe bëje qiri!
Merre zemrën time,
për ty dhe të tjerët,
syri do një dritëz,
në shtigjet e errët!
Ndriço errësirën,
dhe natën e gjatë,
gjithë ato gremina,
që dot nuk i patë!
Në shtigjet e ndritur,
më kujto dhe mua,
merre zemrën time,
se unë s’kam ç’e dua!
Nëse hidhërime,
jeta ka këtu,
merre dorën time,
fshi lotët e tu!
Që mundimi i jetës,
mos më iki kot,
çdo gjë që të duhet,
nga unë merre sot!
Që dhe kur të iki,
mos thonë se jam zhdukur,
se me gaz t’i fala,
gjithçka kam të bukur!
Tek ne mirësia
Duhet ta rrisë shtatin
T’i mësojmë fëmijët
Të duan, të japin.
Ndaj në shkëmb të skamjes,
s’kanë për t’u përplasur,
se kush fal në jetë,
bëhet më i pasur!